Manic Street Preachers - Last Exit On Yesterday

Tańcz do Valentine, hymny które zabijają.
Żyły pełne valium i zapadające się w głąb oczy.
Leżąc pragnę odlotu jak pranie mózgu.
Nie chcę budzić się obok twojej napiętej skóry.

Tak strasznie krzyczysz, że aż przykro mi oddychać
Chcę czuć chłód i chcę krwawić twoją chorobą.

Trzymaj w górze głowę i módl się o słońce
Ale deszcz pada i pada.
Bez miłości, bez samotności, życie które tylko kaleczy
Przy cofaniu się, złamane ciernie wbijają się jeszcze głebiej.

Tak strasznie krzyczysz, że aż przykro mi oddychać
Chcę czuć chłód i chcę krwawić twoją chorobą

Dziecię nie może dostać swojego małego kawałka miłości
Bo on jest wpakowany wewnątrz kiszek jej kochanka
Leniwy, gruby, kierownik handlowy
kiwa się przy odgłosie kolejnej martwej kochanki

Tak otępiały i zmęczony jego śliczną twarzą
sprawia, że prawda wydaje się prosta, ale ty przegrałeś.
Śmiej się z telewizji, pustej celi życia
Doczesne zesłanie nie jest twoim wyborem