Mc Sobieski - Pół Wieku Poezji Później

Ten sam świat, pół wieku poezji później,
Coś się kończy, coś zaczyna, czas przypomina iluzję.
Zardzewiałe miecze dawno już zasnęły w pochwach,
Już Wiedźmińska krew zastygła, żaden cech się nie ostał.

Samotny wilku nie poddawaj się koszmarom,
Niebo zalało się łzami gdy Twe stado umierało.
Czemu wyrzucasz medalion? W sercu swym odnajdziesz prawdę.
Ten świat potrzebuje bohaterów, potrzebuje Ciebie Lambert!

W przydrożnej karczmie napijmy się piwa,
Posłuchajmy o nowinach, co tam słychać na gościńcach.
Grajmy w Gwinta, niech czas przemija jak sława wiedźmina,
Aby nie stać się potworem chcesz przestać zabijać.

Lecz znów Cię wzywa ona, kolejna przygoda,
Taka piękna, niebezpieczna, fałszywa stokrotka.
Cicha śmierć to kochanka burzy, ja muszę znów jej służyć,
Nie schowam się w cieniu, za późno aby zawrócić.

2x
Tylko pieśni zostaną po bohaterach,
Świat przemija, wciąż rozbija się o skały przeznaczenia.
Pół wieku poezji później, nowa legenda,
Losy całego świata spoczywają w Waszych rękach.

Ciepła krew, zimne spojrzenie,
pragnienie zemsty niech stanie się upojnym zatraceniem.
Kolejna przepowiednia zaklęta w runach,
Ten świat skrywa tajemnicę jak Księga Alzura.

Nowy wróg, Agaius, pierwotne zło powraca,
Łowca dusz, niczym duch, przeraża Cię w koszmarach.
Pora zapomnieć o ranach, odrzuć ból i słabość,
Pozostała nam odwaga, słabym sznur i gałąź.

Płomienie tańczą pożerając nowe dźwięki,
Są jak sępy, rozdzierają mnie wypowiedziane wersy.
Nie będzie już poezji, piosenki o nowych czynach,
Nim ostatnia iskra zgaśnie, sztuka pożegna syna.

Ostatnia bitwa to nasza misja,
Wiedźmińska klinga zbyt długo była niewinna.
Parada, finta, na koniec śmiertelne cięcie,
Pochodzę ze szkoły wilka, od dziecka krzyżuję miecze.

2x
Tylko pieśni zostaną po bohaterach,
Świat przemija, wciąż rozbija się o skały przeznaczenia.
Pół wieku poezji później, nowa legenda,
Losy całego świata spoczywają w Waszych rękach.