Mejibray - Theatrical blue black

"Teatralnie niebiesko-czarne"
Minął czas... Dwustronnej tożsamości
Czyżby czasem psucie swojego wnętrza poprzez pochłanianie zestarzałych historii również mogło być pewną dozą przyjemności?
Ktoś powiedział "umieranie jest wielką rozkoszą, nieprawdaż?"
Więc poprzez słowa "chcę umrzeć" tak naprawdę przekazuję, że spróbuję żyć

Jeśli przyjmiemy, że posiadanie dobrej reputacji jest jak posiadanie kredek w 24 kolorach
Wtedy będę cholernie przeciętnym trójkolorowym długopisem

Ptasia klatka na mojej powierzchni zaczyna sprawiać ból
Niebiesko-czarna, niewidoczna kurtyna
Podnosi się, kiedy przedstawienie dobiega końca, a ja maluję niebo

"Teatralnie niebiesko-czarne"
Wstrzyknę ci śmiertelne antidotum
"Teatralnie niebiesko-czarne"
Pewien wspaniały sposób, dzięki któremu też będziesz mogła latać
A kiedy nasze artystyczne drogi** się połączą, nasze serca zrobią to jeszcze bardziej

Zerwane, niebo nigdy się nie odbuduje***

Jeśli śnisz o jutrze to znaczy, że znasz wczorajszy ból
Tak właściwie więc powinniśmy myśleć jedynie o tym, aby przebrnąć przez teraźniejszość
Kurtyna podnosi się, kiedy przedstawienie dobiega końca, a ja maluję niebo

"Teatralnie niebiesko-czarne"
Dlaczego nie stworzysz z "nas" powietrza, którym "ty" oddychasz?
"Teatralnie niebiesko-czarne"
Dla ciebie przemaluję
Ten szary krajobraz

Ludzie wciąż przeżywają życie w bólu

"Teatralnie niebiesko-czarne"
Przemaluję je razem z tobą
Przy użyciu naszych niewidzialnych skrzydeł


*może tu chodzi o klatkę, w której został zamknięty
**chodzi tu o to, co artysta, głównie malarz, chce przedstawiać i reprezentować w swoich pracach
***niebo jest tu metaforą tego, co sprawia największy ból. Prawdopodobnie dlatego, że w tekście zostaje użyta metafora ptaka nielota, dla którego lot jak w przypadku normalnych ptaków, nie jest wolnością i oderwaniem się od rzeczywistości. Niebo może być tu czymś wręcz nieosiągalnym, abstrakcyjnym, właśnie przynoszącym ból i cierpienie, a nie ukojenie.