Metallica - The Unforgiven II

@kosmak: jestes pewien zo powinno byc "we share this pair of lives" ?? to zerknij tutaj https://www.metallica.com/songs/the-unforgiven-ii.html oni chyba lepiej wiedza co ma byc

@Poecilotheria: Nie wiedziałam nic o tej interpretacji, jednak uważam, że świetnie pasuje. Przeszłam to, co Ty... Teraz kocham tę piosenkę(i) jeszcze mocniej.

Chciałabym dodać swoją interpretację, mam nadzieję, że komuś może coś rozjaśni. Najpierw należałoby powiedzieć kilka słów o pierwszej części. Mianowicie jest to opowieść o tym, jak się dorasta w rodzinie, która dziecko traktuje jak zwierzę, które się tresuje, a nie pełnoprawnego człowieka. Właśnie to jest niewybaczalne, bo takie traktowanie doprowadza do zaburzeń psychicznych, nerwic, depresji (pozdrawiam, to ja, pani nerwica od dziecka). Toksyczni rodzice - warto sprawdzić co to takiego. Autor czuje się jak ja - rodzice nigdy nie liczyli się z jego uczuciami i pragnieniami, zmuszali, by był taki jak oni sobie życzą, przy pomocy strachu i poczucia winy. Więc, by móc funkcjonować, nauczył się nigdy nie okazywać uczuć, czy wyrażać własnego zdania - dziecko nie ma wyjścia, rodzice są dla niego jak bogowie, a ci z Unforgiven I są okrutnymi bóstwami, nie znoszącymi żadnego sprzeciwu. Dziecko ma być idealnie zgodne z ich wizją, bez dyskusji! Kochać takim jakie jest? Nie ma mowy. Artystyczna dusza? Chyba zwariowałeś James, zniszczysz sobie życie. Nie jesteś normalny, normalni ludzie pracują w banku, a nie robią muzykę dla ćpunów (taka mała wizja z mojej strony, jak to mogło wyglądać). W efekcie taki dzieciak ma rozjechaną psychikę, bo akceptacja rodziców jest bardzo ważna. Każdy sprzeciw kończy się wmawianiemm, jakim to wstrętnym potworem jest dziecko, bo się nie zgadza że swoimi łaskawymi stwórcami. Więc taki człowiek jest jak zamknięta skorupa - nauczony, że ma zapomnieć o sobie i udawać takiego, jak życzą sobie inni ludzie - bo bardzo szybko raz wyuczony schemat jest przenoszony na wszystkie relacje. I tutaj, przechodząc do drugiej części(o pierwszej napisałam więcej, ale to ważny kontekst) mamy opis próby utworzenia normalnej relacji, otworzenia się przed drugą osobą. Jednak z osobistego doświadczenia - bardzo ciężko jest się pozbyć psychologicznych schematów utrwalanych przez cały proces dorastania. Nic więc dziwnego, że autor trafia na kogoś, kto jest podobny, działa na podobnym schemacie i pomimo rzekomego porozumienia ludzie w takiej relacji zaczynają się nawzajem krzywdzić, traktując się nawzajem tak, jak rodzice traktowali ich - nie potrafią inaczej, taki mechanizm mają głęboko zakodowany. Z początku to wspaniałe (nareszcie ktoś, kto mnie rozumie), jednak związek taki jest rozchwiany emocjonalnie, zamiast się wspierać, partnerzy przerzucają się poczuciem winy. Auror w końcu postanawia dać sobie z tym spokój i taka decyzja sprawia, że zaczyna rozumieć, co się stało - teraz widzi słońce - zrozumiał, że uleczenia swojej duszy nie powinien szukać w drugim człowieku, szczególnie podobnym do niego, że tylko on sam może coś zmienić, bo sam też jest niewybaczalny. Ale teraz już wie o co chodzi, co tu jest nie tak i znając istotę problemu może go rozwiązać. Bo oczywiście to nie jest tak, że sobie zdaje sprawę z tego co się z nim dzieje w trakcie, zrozumienie przychodzi później. A dla niektórych nigdy.

@kosmak: https://play.google.com/music/preview/Teo2m4st66beo2lbcq7gfjgfic4?lyrics=1&utm_source=google&utm_medium=search&utm_campaign=lyrics&pcampaignid=kp-lyrics

Chyba że lepiej wiesz co autorzy mieli na myśli.

Właśnie przez takich bobów rozważam zaprzestanie poprawiania takich wypocin.

Po wielokroć powielany błąd i zamiast "we share this paralyze" powinno być "we share this pair of lives". Co już tutaj zaznaczno i wtedy też ma to sens...

Gniot.

Pierwsza wersja była beznadziejna, ale przynajmniej słuchalna, natomiast... tego się po prostu nie da słuchać!

powiedzcie mi JAK można "POPRAWIĆ" tekst z:

"What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you?

What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone
Could you be there? 'Cause I'm the one who waits
The one who waits for you

What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you?

What I've felt, what I've known
I take this key
And I bury it in you
Because you're unforgiven, too

Never free
Never me
'Cause you're unforgiven, too"

na:

"What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you?

What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone
Could you be there? 'Cause I'm the one who waits
The one who waits for you

I take this key
And I bury it in you
Because you're unforgiven, too

Never free
Never me
'Cause you're unforgiven, too"

Cholera, to wycięcie kilku ładnych linijek tekstu... nie wiem co za "Geniusz" chciał sie popisać, ale mu NIE WYSZŁO!

@N55: Ja rozumiem, że partnerka porzuciła autora, natomiast on stara się o jeszcze jedną szansę. Prosi o wyjaśnienie tego co zrobił źle: "Lay beside me, tell me what I've done". Natomiast jeśli chodzi o motyw drzwi, to nie jestem pewien ale wydaje mi się, że pojawia się tu wahanie, i lęk przed możliwym następnym odrzuceniem, poznaniem zbyt okrutnej prawdy, lub przed ponownym spotkaniem.

@Empaty: Też się zastanawiam nad interpretacją. Niestety z języka polskiego nie byłam najlepsza. Proszę, więc o poprawienie.
Czy tutaj chodzi o to, że autora zraniła jego była, on to bardzo przeżył, teraz poznał nową dziewczynę i zastanawia się czy się przed nią otworzyć?

Eee... Arcydzieło wśród ballad!

Świetna piosenka!

W metrycę jest błąd, gdyż autorem wszystkich testów (oprócz chyba dwóch) jest tylko i wyłącznie James Hetfield

Koochaamm ten zespół i wszystkie części Metallicy. Jest mooc.

Jak trzeba, to i balladę potrafią zagrać. Chociaż uważam Load i ReLoad za całkowitą porażkę zespołu, to jednak niektóre utwory są naprawdę warte przesłuchania. Szkoda, że się postarzeli i sprzedali telewizji na dobre. Szkoda, że Lars zapomniał, jak się gra. Szkoda, że Jason odszedł. Dlatego wolę żyć mentalnie w latach przed 2000 i cieszyć się pierwszymi pięcioma albumami Metalliki.

@Goroo: Hahahaha 'Glany z nóg'

Jedynka jest niesamowita, najświeższa, taka najsurowsza, ale ta skradła moje serce. Definitywnie : D
Czuję jakby ktoś grał na strunach mojego serca najgłębiej schowane dźwięki... Kiedy ją słyszę dosłownie wydziera się ona ze mnie! Uwielbiam ją <3

Glany z nóg.

"But now I see the sun, now I see the sun
Yes, now I see it..."

Genialny utwór ! \m/

Zdecydowanie lepsza od pierwszej części "trylogii", choć zdaję sobie sprawę że to tylko moje zdanie :D