Michał Łangowski - Nie przyzwyczajaj się do mnie

Nie przyzwyczajaj się do mnie
Przecież nie o to chodziło
Właśnie próbuję zapomnieć
To wszystko, czego nie było

Żal mi tamtego słowa
Którego nie usłyszę
Sam się rozejrzyj, zobacz
Jak stąd daleko do ciszy

Nie przyzwyczajaj się do mnie
Czułą, nieswoją twarzą
Choć żal nieznanych wspomnień
Cudów, co się nie zdarzą

Na naszym niebie zwycięskim
Smutku chorągwie łopocą
Nie przyzwyczajaj się do mnie
Po co nam będzie to, po co

Już się przetarły po burzy
Oczy skandalu ciekawe
Utopi się w kałuży
Wspólnego nieba skrawek

Jeszcze się ciepła ziemia
Toczy od słowa do słowa
Horyzont nam pociemniał
Sen pod poduszkę schował

Nie przyzwyczajaj się do mnie
Czułą, nieswoją twarzą
Choć żal nieznanych wspomnień
Cudów, co się nie zdarzą

Na naszym niebie zwycięskim
Smutku chorągwie łopocą
Nie przyzwyczajaj się do mnie
Po co nam będzie to, po co

Przepraszam cię za wszystkie
Słowa, których nie powiem
Odfruń zerwanym listkiem
Łzą wymknij się spod powiek

Nie przyzwyczajaj się do mnie
Czułą, nieswoją twarzą
Choć żal nieznanych wspomnień
Cudów, co się nie zdarzą

Na naszym niebie zwycięskim
Smutku chorągwie łopocą
Nie przyzwyczajaj się do mnie
Po co nam będzie to, po co