MIR - Na rozdrożu

Twa filozofia jest najpiękniejsza,
Najdoskonalsza jaką znam
Lecz jestem dzieckiem nieposłuszeństwa
I będę musiał odszukać sam.
Stale przekupi mówią, że głupi
Szerokiej drogi ośle ubogi,
Cóż mogę znaleźć.

Mimo, że nigdy nie dajde końca
I się nie dowiem co to jest trawka.
Lecz chcę wyruszyć choćby dlatego,
Że nasza mądrość jest gówno warta.
Przez drogę dawno, teraz się boję
Jak się nasycisz żyjąc swym życiem
Propagowanym.

Strosisz się w mrozie,rok i ty jesz.
Zajada sanie, spotkamy się.
Lodowa głębia i biała wierzchnia,
Gdzie okiem sięgasz.
To miejsce zwie się Na Rozdrożu,
Ten dzień przybłęda.
Lodowa głębia i biała wierzchnia,
Gdzie okiem sięgasz.
To miejsce zwie się Na Rozdrożu,
Ten dzień przybłęda.