Miyavi - Senor Senora Senorita

Zatańczymy?
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Wydajesz się być ukrywającą senoritą.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Ja jestem tylko wampirem sączącym krew.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Jeśli chcesz podelektuję się tobą.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Wbijając moje kły do szpiku twoich kości.

Delikatny pocałunek jest obietnicą dla twojej bladej szyi, błyszczącej w świetle księżyca.
Ale skąd się bierze ten ból gdzieś wewnątrz mojej piersi?

Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Nie chcesz tańczyć piękna.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Weź moją dłoń i porusz biodrami raz, dwa, trzy.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Kiedy prawie dotknęliśmy swoich ust.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.

Słowami, które bez namysłu wyszeptałem były kocham Cię.
Róża pasji, która zakwitła wewnątrz mnie kłuje moje serce swoim kolcem.
Za każdym razem kiedy o tobie myślę płaczę łzami z krwi.
Jeśli ta miłość nie ma prawa bytu powinienem odejść.
I pewnie tak właśnie jest mam rację?
Czy byłoby lepiej, gdybym nie był sobą?
Mimo, że cię kocham i nigdy bym cię nie skrzywdził.

Raz, dwa krok, krok za krokiem.
Spotykamy się kiedy bije zegar.
Raz, dwa krok, krok za krokiem.
A rozstajemy kiedy idzie poranek.

Ja, który nie mogę podejść blisko do tej, którą kocham, jestem żałosnym komarem.
Chcę cię przytulić, ale nie mogę dlatego, że boję się, że będę musiał odejść.
Uciekaj, to zmienne ciało wysuszy się zanim zaangażuję się w tą grzeszną miłość.
Jak niedotrzymany pocałunek, jak bezowocna historia miłosna.
Może przynajmniej w moich snach pozwolisz mi się przytulić.
Kiedy teraz o tym myślę czym bliżej siebie byliśmy tym bardziej musieliśmy się oddalić.
Jak księżyc i słońce.