Movements - Nineteen

W moim sercu płonie ogień, lecz w mych ustach mam krew.
Język uwięziony przez zęby ciężko próbuje przemówić,
Lecz twój krzyk pobił mnie i rdzewieję.
Rdzewieję.

A moja matka zawsze mi mówiła
"Stąpaj lekko" i "Nie nadeptuj na jego palce u stóp".
I to było w porządku w młodym wieku,
Ale teraz jestem całkowicie dorosły.

Garnitur i krawat przy stole,
Kolejne rozczarowanie.
Pozostanę cicho, wciąż niestabilny
I przełknę truciznę.

Bo ja nie jestem tym, kim byłeś ty w wieku dziewiętnastu lat.
Nie jestem człowiekiem, jakim chciałbyś, bym był.
Nie jestem wojownikiem, jestem delikatny, jestem słaby.
Nie jestem wojownikiem, nie jestem tobą, ledwo jestem sobą.

Mam nadzieję, że pewnego dnia udowodnię ci, że sukces nie jest określony obłożonymi skórą książkami i atramentem na papierze, lecz bardziej pasją, którą znalazłem przez złamane serce i gniew. Wiem, że szczęście jest stabilnością, ale stabilność nie jest pracą biurową. I odmawiam poświęcenia moich aspiracji dla dochodów i ochrony. Czym, do cholery, jest "ochrona"?

Widzisz, wolę umrzeć w pełni mojego życia biedny, lecz wolny, by móc się błąkać, niż pozwolić biuru powoli mnie wysuszać na rzecz domu. Bo ja oglądałem twoją niekończącą się przerwę, aktora uwięzionego w miernocie. Pozostawiłeś swoje ambicje i przekonania porównane do moich - cóż za nieugięta różnica.

Bo ja nie jestem tym, kim byłeś ty w wieku dziewiętnastu lat.
Nie jestem człowiekiem, jakim chciałbyś, bym był.
Nie jestem wojownikiem, jestem delikatny, jestem słaby.
Nie jestem wojownikiem, nie jestem tobą, ledwo jestem sobą.
Nie jestem tym, kim byłeś ty w wieku dziewiętnastu lat.
Nie jestem człowiekiem, jakim chciałbyś, bym był.
Nie jestem, nie jestem;
Nie jestem synem mego ojca.