Mr.Rain - Sentieri sulle guance

Co się dzieje z takimi jak ja?
Może nigdzie nie idą
Mam pół twarzy, która się uśmiecha, a druga połowa płacze
Tylko nieliczni potrafią widzieć je obie

Mam sto ścieżek na moich policzkach
Więc to, co czuję oczami, mogę powiedzieć
Moje myśli są tym, co mnie zabija
Ruchome piaski, z których nie mogę się wydostać

Zacząłem tak bardzo nienawidzić samego siebie
Że stałem się tym, czego zawsze wcześniej nienawidziłem
Jakby wszystko wokół było radioaktywne
Ze mnie nic nie zostało, jak w Hiroszimie

Każdy upadek wart jest każdej rany
Każda wspinaczka warta jest trudu
Ale kiedy docierasz na szczyt, odkrywasz
Jak lepiej widziałeś panoramę wcześniej
Gdy stałeś tylko na dole, patrząc na szczyt

I znowu się gubię
Na dnie morza
Aż świat odchodzi

Dokąd nie ma końca
Widzę księżyc ukryty we wietrze
Zagubiony dom na wyspie

Ten dom to ja
Ten dom to ja
Ten dom to ja
Ten dom to ja

Co się dzieje z takimi jak ja?
Ten w lustrze, nie, to nie jestem ja
Niektóre dni są takie, jakby
Żył wewnątrz ciała innego niż moje

Mam pół twarzy, która się uśmiecha, a druga połowa płacze
Łączy je tylko niepewność
Jak jeden tylko naczynie komunikujące
Które w zależności od moich wyborów osiąga dwie różne wysokości

Zabierz mnie
Gdzie kończy się morze i zaczyna niebo
Gdzie wystarczyło mi zamknąć oczy, by latać wysoko
I przenieść się do innej półkuli

Zabierz mnie
Gdzie normalne jest czucie się innym
Tam, gdzie żyją
Wszystkie moje zaginione marzenia

I znowu się gubię
Na dnie morza
Aż świat odchodzi

Dokąd nie ma końca
Widzę księżyc ukryty we wietrze
Zagubiony dom na wyspie

Ten dom to ja
Ten dom to ja
Ten dom to ja
Ten dom to ja

Ten dom to ja
Ten dom to ja
Ten dom to ja
Ten dom to ja