Mstek - Szubienica

Kiedy mnie tak pieścisz obejmując szyję
Wtedy się zatracam w twojej łasce ginę
Czuję tuż nad sobą twoje silne ramię
Wiem że mnie utrzymasz i w otchłań nie spadnę
Spędzę z tobą panie swe ostatnie chwile
Ściśnij mnie tak mocno ufam twojej sile
Wiem że mnie nie oddasz rozwścieczonym ludziom
Którzy chcą mnie otruć którzy mnie zlinczują

Mocno mnie uściśniesz mimo że mnie kochasz
Ty jesteś jak dziwka robisz to bez słowa
Lecz cóż się spodziewać po drewnianej damie
Która zamiast serca kręgi szyjne łamie
Umrzeć jak artysta bujając w przestworzach
Z głową ponad tłumem na tle swoich złudzeń
Oto chciałbym dzisiaj cię gorąco błagać
Oto dzisiaj ja skazaniec padam na kolana