Negramaro - Manchi

Czuję,
że tracę
cierpliwość
jestem wsciekły i
dosyć
na twarzy
nie ma śladu
twojego zmęcznego
śmiechu
twój sposób
podróżowania
między wierszami bez
ustanku
i już mi rozsadza
głowę
i nie otworzyłaś
ust
pozostają zamknięte
nie mów
nie mów tego,
że także słońce
idzie umrzeć
każdej nocy
że znika
w szklance
do napełnienia
ja nie mam
nowych słów
tylko chęć
poczekania
by móc jeszcze czuć

że mi cię brakuje
jeśli mi ciebie zabraknie
to dlatego, że
nie mam więcej herbów do polerowania
ja nie mam
to dlatego, że
nie mam więcej twarzy do zapomnienia
jeśli ciebie mi zabraknie
jeśli mi cie zabraknie
to to będzie jak
umieranie

Czuję,
że tracę
wysoką kwotę
latam nisko i nie ma
wiatru
który by mnie popchnął
w stronę słońca
by usłyszeć jak oddycha
jak długo dasz radę
znów udawać,
że umierasz
jeszcze dzień
i potem kolejny
i jeszcze jeden
i jeszcze
brak mi cię
jak powietrza
i brak mi cię
jak soli
i najpierw brakujesz
sercu
potem dłoniom
a potem mojemu bólowi
nie mając już
więcej słów
do nalania
tylko pragnienie
spokoju
tylko chęć
wiedzenia i czucia
jeszcze
jeszcze

że mi cię brak
jeśli mi ciebie zabraknie
to dlatego, że
nie mam więcej
herbów do polerowania
ja nie mam
to dlatego, że
nie mam więcej twarzy do zapomnienia
jeśli ciebie mi zabraknie
jeśli mi cie zabraknie
to dlatego, że
nie mam więcej herbów do polerowania
ja nie mam
to dlatego, że
nie mam więcej twarzy do zapomnienia
ja nie mam
nie mam ci nic więcej do przypomnienia
nie mam
więcej dni, które musiałbym zapomnieć
nawet troszeczkę

mam tylko gwiazdy do oglądania
czarne niebo do wypełnienia
i brakuje mi cię
i jeśli mi cię zabraknie
to będzie to jak
umieranie