Noé Preszow - Ce Silence

Ta łódź
na którą wsiadłem pewnego dnia
która mnie zabrała pewnego dnia
płonie u moich stóp
która mnie zabrały pewnego dnia
które mnie poniosły pewnego dnia
daleko stąd
który mnie poniosły daleko

Ta cisza
która mnie objęła pewnego dnia
która mnie pojęła pewnego dnia
mówi w mojej głowie
o życiu do odnalezienia
o polowaniu na duchy
o gonitwie za zjawami

Więc odejdę
więc zostanę
więc będę milczeć
więc będę mówić
o tobie do mnie
nie naciskaj
boli mnie tam

Ta podróż
którą uczyniłem niemą
która uczyniła mnie niemym
skrywa plamę
wstyd
ranę
przerwę
upokorzenie

Te twarze
które trzymałem na muszce
które trzymały mnie na muszce
topnieją
pod moimi kołami
krok po kroku
pod moimi oponami

Więc odejdę
więc zostanę
więc będę milczeć
więc będę mówić
o tobie do mnie
nie naciskaj
boli mnie tam
tak bardzo boli tam
tak boli...

Nigdy nie umiałem się przywitać
Nigdy nie umiałem się pożegnać
Nigdy nie rozpoznawałem swojej gęby w lustrze
nigdy nie zrozumiałem skąd naprawdę pochodzę
nigdy nie powiedziałem ci, jak bardzo mnie uratowałaś
nigdy nie miałem odwagi do prostoty
ani inteligencji do lekkości
nigdy nie miałem talentu do swobody
ani do uśmiechania się udając drania
ale wiem, jak się nazywam,
a to życie, którego zarys się pojawia
bezczelnie mówi mi: znajdziesz swoje miejsce.

Więc zamierzam odejść
więc zostanę