Nothing More - Pyre

Kiedy po raz pierwszy, jako dziecko, otworzyłeś oczy i spojrzałeś się na świat; Jak cudowne były kolory; Jakim klejnotem było słońce!; Jak jasne gwiazdy...;Jak niesamowicie żywe były drzewa...

I kochać znowu, i znowu, i patrzeć jak ludzie, do których jesteśmy mocno przywiązani kładą się do snu i nigdy nie budzą...

Wtedy śmiech odbija się echem tylko u jednej osoby

I wtedy echo idzie dalej..

Wspomnienie, już nie ma po nim śladów.

Wszystkie twoje starania, wszystkie wyczyny, wszystkie osiągnięcia zamieniają się w proch, nicość..

Co to za uczucie?

Co się z tobą dzieje?

Przedstawianie Boga jako garncarza, architekta wrzechświata, sprawia że masz wrażenie, iż życie jest, mimo wszystko, ważne. Że jest ktoś, kto się o ciebie troszczy.

To ma przesłanie, to ma sense. I znaczysz wiele w oczach ojca.

Ale po jakimś czasie staje się to żenujące, zabobon, mit, kompletnie nieudowodniona teza...

Czemu ktoś w to wierzy?

Więc stajesz się ateistą, a po tym czujesz się okropnie, bo pozbyłeś się Boga...

Ale to oznacza, że pozbyłeś się cząstki siebie, jesteś teraz niczym, tylko maszyną.

A pomysł, że jesteś maszyną też jest maszyną (Maszyna w systemie...)

Więc jeśli sądzisz, że tak ma być, czujesz się jakby świat był twoim wrogiem.

Patrzysz na świat jak na neurologiczną pułapkę, w którą jakoś dałeś się złapać....

Uwięzić...

Biegniesz od zakładu położniczego do krematorium i.. to tyle.

To tyle...

Więc jeśli jesteś mądrym dzieciakiem, popełniasz samobójstwo.

I teraz chcę przedstawić inny pomysł, trzymający się kupy...

Prawdziwy TY nie jest marionetką, którą steruje życie.

Prawdziwy, wewnętrzny TY jest całym światem.

Nie możesz ocenić siebie jako to, co dzieje się pod skórą.

Twoja skóra nie oddziela cię od świata, to most.

Ale tak samo jak magnes polaryzuje sam siebie na północ i południe, ale jest jednym magnesem, tak samo doświadczenie opisuje siebie jako

"Siebie" oraz

"Coś innego", ale jest całością.

Co nazywasz

"Zewnętrznym światem" jest tak bardzo TOBĄ, jak twoje ciało.

Większość ludzi myśli, że jeśli otwierają oczy, to to co widzą jest na zewnątrz.

Takie masz wrażenie, prawda, że jesteś za swoimi oczami.

Nie zdaliśmy sobie sprawy z tego, że życie i śmierć, czerń i biały, dobro i zło, istnienie i jego brak pochodzą z tego samego źródła.

Kiedy szukasz swojego indywidualnego centrum istnienia, które jest inne niż cała reszta, nie będziesz w stanie go znaleźć.

Jedyny sposób żeby się przekonać, że go tam nie ma, to szukać na tyle mocno, żeby się dowiedzieć, że go nie ma.

Nigdy go tam nie było, nie ma oddzielnego ciebie.

Nie ma, w fizycznej rzeczywistości, takich rzeczy jak odrębne wydarzenia.

Ludzi nie da się przekonać o nieprawdziwości iluzji słowami.

Jeśli ktoś myśli, że Ziemia jest płaska, nie możesz mu tego wyjaśnić słowami, on wie, że jest płaska.

Podejdzie do okna i zobaczy, że to oczywiste - wygląda na płaską.

Więc jedynym sposobem przekonania go, że się myli jest powiedzenie

"Cóż, to chodźmy znaleźć jej koniec."