Olaf Bressa - Iskry

Zbyt szybko się poddałeś
Wolisz być obserwatorem zdarzeń i
W tym wszystkim sam jak palec
Nawet czas już nie jest sprzymierzeńcem twym
Ale gdzieś tam w głębi iskry
Nieodparta chęć by już się pokazać wszystkim
Gdzieś tam w głębi ciągle iskrzy
Zaczyna się tlić, wybucha pożar, a ty

Ty jesteś jak płomień
Chcesz dawać światło, pokazywać drogę
Za tobą pójdę w ogień
By zaleźć iskry, głęboko w sobie
Ty jesteś jak płomień
Chcesz dawać światło, pokazywać drogę
Za tobą pójdę w ogień
By zaleźć iskry, głęboko w sobie

Przytłumiony żar chce wstać, uwolnić moc swą
Wygasła nadzieja, chce stać się siłą mocną
Przytłoczony mokrą strawą ogień woła głośno
Bo potrzebuje tlenu - tworzą parę nierozłączną
Twe pragnienia chcą się ziścić
Czas podjąć decyzję, co zrobić z tym wszystkim
Ze złych myśli się oczyścić
Wstać, uderzyć pięścią w stół i przestać się bać

Ty jesteś jak płomień
Chcesz dawać światło, pokazywać drogę
Za tobą pójdę w ogień
By zaleźć iskry, głęboko w sobie x4