Olga Bończyk - Nocny dyżur

Znowu zasnąć dziś nie mogę ani rusz
Do poduszki ktoś kamieni mi nasypał
I pod okno znów podjechał Wielki Wóz
Czy pojadę nim? A skądże tam, do licha!

Tak by chciało się pogadać - ale z kim?
Z samą sobą też dogadać się tak trudno
A człowieka, który obok mnie tu śpi
Nie obudzę, musi w pracy być na siódmą

Nocny dyżur mój o siódmej się zaczyna
Znów zostanie tylko krótkie popołudnie
By być razem, by się kochać, napić wina
To za mało, to za trudne

Chyba zbiera się na pełnię w taką noc
Gdy twój oddech wciąż miarowy jest i cichy
Może dzisiaj rano wreszcie powiem - dość
Ale przytul się, bo znowu śpisz odkryty

A tymczasem w okno znów zagląda świt
I zdążyłam już wygładzić kształt kamieni
W tej poduszce którą dzielisz ze mną ty
W noc bezsenną, tu na Ziemi

Znam te drogę przez układy planetarne
Chmury, bzdury i marzenia w nieskończoność
Trzeba znaleźć tu na Ziemi swoją prawdę
Nawet gorzką, nawet słoną

A tymczasem w okno znów zagląda świt
Tu na Ziemi