Ostatni przystanek postępu - Święta Racja

Mówisz do mnie, ja cię nie słyszę
mówimy razem, czekamy braw
Bierzesz do buzi swoją osobowość
ja się masuję głuchy jak paw

Mówisz do mnie, różowe wargi
płyną powagą rzucanych słów
Słowo faluje, staje na baczność
grochem odbija się od głów

Mówisz do mnie, z kamieniem w ręku
mówię do ciebie – papier i już
Są takie chwile, że się słyszymy
ja mam nożyczki, a ty masz nóż

Te drobne chwile porozumienia
gryzą ambicję jak w oku sól
Nikt nie ustąpi, nikt nie przekona
więc się pogódźmy i gębę stul

Mówisz do mnie, ja cię nie słyszę
odbijam piłkę, toczy się gra
Nasze mniemanie wiruje w chmurach
nasza rozmowa sięga dna.