Percival - Žali Zare

Smuć się, Zaro, smućmy się razem jakże się rozstaniemy,
ty ode mnie, ja od ciebie, bo odejdę daleko.
Odejdę daleko, do dalekiego białego Vranje,
Zapiszę się do Kumitów, do Kumitów - młody Kumita.

Po czym wezmę królewską szablę i tą całą królewską broń,
Potem pójdę aż do Pćinja, aż do Pćinja, Preśev-Kazy,
Potem przejdę wody Vardaru, tak szerokie wody Vardaru,
Aż bić się będę z tymi Turkami, tymi Turkami - Arnautami.

Smuć się, płacz, smućmy się kiedy Słońce ogrzeję,
kiedy Słońce ogrzeję, ty pomyślisz - przychodzi od Boga,
Lecz wiedz ty, że to moja, że to moja jasna twarz,
Lecz wiedz ty, że to moja, że to moja jasna twarz.

Kiedy wiatr zacznie dąć, ty pomyślisz - przychodzi od Boga,
po czym powiedz, że to moja, że to moja spokojna dusza.
Kiedy rosa osiądzie, ty pomyślisz - przychodzi od Boga,
Po czym powiedz, że to moje, że to moje drobne łzy.