Piotr Bukartyk - Łajdak i świnia

Może i obiecałem dać ci wszystko
A jak nie mam, to jak mam dać?
Niepotrzebnie się miałaś za taką bystrą
Głupią gadkę na serio brać
Toż to wstyd, wstyd, że aż braknie słów
Wstyd wstyd
I przestań beczeć znów

Że ci czasu nie szkoda na takie myśli
Czy to grzech był, czy tylko błąd
Co tak stoisz na schodach, daj walizkę.
Przecież nas nie wyrzucą stąd
Nie wyrzucą stąd
I możesz, jak chcesz, mnie o wszystko obwiniać
I ciekawe czy Bóg wybaczy nam.
Ty – czysta jak śnieg, a ja łajdak i świnia
Ktoś pomyśleć by mógł, że zrobiłem to sam, że nie było cię tam.

Dość tu skromnie jak widzisz
No proszę, siadaj
Może dam ci coś jeść czy pić?
No to który to tydzień?
Och, co ty gadasz!
Jeszcze prawie nie widać nic.
Nie będzie tak źle, a ta klitka to szczegół
I tak dłużej tu sam nie wytrzymałbym
Stówkę więcej czy dwie, znajdzie się coś lepszego
To się zrobi raz dwa, ty nie przejmuj się tym.
I wytrzyj ten nos.
Nie no, znowu zaczynasz!
Co nie powiem to źle i płaczesz znów
Nie dowiesz się dziś – wolę córkę czy syna
Niech ci starczy że chcę.
No już?
Spokojnych snów.