Piotr Bukartyk - Zlituj się Zenek

W szkole, przyznaję, raczej nie szło mi
Choćby historia – same dwóje
Może dlatego dziś mi głupio, gdy
Syn mej pomocy potrzebuje

Chce bym o wodzu opowiedział mu
Coś na klasówkę z moich czasów
Jak to możliwe, skoro byłem tu
Że nic nie pamiętam z jego zasług

Czekaj, czekaj, mam!
Widzę coś, jakaś stocznia, płot
Ktoś stoi tam
Skacze ktoś, ale…on, czy kot?

Przez lata całe bardzo chciałem się
Do artystycznych dopchać elit
Lecz murem stali, nie wpuszczali mnie
Z czasem się trochę posunęli

Mam taka fotkę – patrz, tu w środku ja
Wkoło ci bardziej uzdolnieni
Smutne wspomnienie radosnego dnia
Bo właśnie mają nas wymienić

I co, tak po prostu spadać i cześć?
Naprawdę sam zajmiesz całą scenę?
Nie można tak, nie tylko ty chcesz jeść
Proszę cię, zlituj się Zenek