Plagiat 199 - Vladimir Boudnik

Mówię ci jak stoję ta zabawa źle się skończy,
przecież wiesz kochana, nas od dawna nic nie łączy,
mimo wszystko jednak, myśl po głowie mojej chodzi
zróbmy to raz jeszcze póki wciąż jesteśmy młodzi.

Już znalazłem miejsce w kamienicy tej po Żydach,
weź ze sobą świece, to na pewno nam się przyda.
Będzie tak jak zawsze, mierz zegarkiem czas dokładnie,
odepchniesz mnie kiedy, czapka z głowy już mi spadnie.

Za mało czasu, za mało szans, by wreszcie odbić się od dna,
za mało siły, za mało nas, by odbić się od dna.

Proszę nie rób tego, nie wiem czy mi starczy siły,
wiesz jak mnie przeraża kiedy ci wychodzą żyły.
Proszę nie panikuj, tyle razy to robiłem,
już bez tego nie potrafię, nic dobrego nie stworzyłem.

Nawet nie wiesz miła jak jest trudno dziś artyście,
jestem wyczerpany, nic nowego nie wymyślę.
To już raz ostatni ciebie miła o to proszę,
teraz zamknij oczy, miej gotowe w ręku ostrze.

Za mało czasu, za mało szans, by wreszcie odbić się od dna,
za mało siły, za mało nas, by odbić się od dna.