Planet ANM - B

Siemasz ziomeczku dawnoś my sie nie widzieli
A wiem że już nie wrócisz na stare śmieci
A ja nie chce już tam wracać do rodzimej ziemi
Nic mnie tam nie trzymało i nie trzyma do dzisiaj
Jedynym domem jaki mam to jest rodzina brat
Przepraszam za to że nie byłem się pożegnać
Ale wolę pamiętać ciebie tu inaczej
Zawsze miałem inne zdanie co do twoich kumpli
Nie mam za złe bo wiem jaka jest miłość do butli
I wiem też że bym nie dał rady spojrzeć do trumny
Jedyny Bóg wie ile razy byłem blisko
I pewnie Ty wiesz czy znowu mnie pochłonie ta miłość
Teraz jestem sobą wreszcie czuję że żyje
Mówię ja (ja) ale w imieniu wielu istnień
Kiedy Ty odchodziłeś ja tu walczyłem
A jak odszedłeś chłopaku to zaprzestałem walczyć
Można rzec że natura musi się zrównoważyć
Minął dopiero rok ja sie zmieniłem z wiekiem
Jestem tym samym typem ale lepszym człowiekiem
Pożegnałem się z gwintem i teraz spuszczam go w eter bo
Gdyby nie to, to by Charon nad styksem dawno zajął się tripem i zaprowadził do ciebie
Chociaż oboje mamy teraz tylko echo dni tamtych
Mentalnie wciąż jesteśmy braćmi

B! Teraz nie ma ciebie tu chwila życia to zlepek kilku snów
B! W tym przypadku nagła śmierć to izolacja od udręczeń
ej B! Tak szybko odszedłeś odskocznia od życia wykończyła ci serce
B! To nie miało tak być wszystko wokół miało być lżejsze

Szymek, wiedz że ja pamiętam go tylko jako brata
I tak trzeba go pamiętać
Jako wariata lepszego od tej bandy palantów
Nie trzeba szukać winnych

Piszę te wersy jako list do wspomnień
I biorę pod uwagę że to tylko w jedną stronę
Bo stamtąd raczej nie ma odpowiedzi
A wiedz że ciężko było mi uwierzyć B!
Nie potrafię dochować pamięci
Biwaków i naszych pierwszych dziewczyn
Akcji na poddaszu u ciebie w domu chociaż
To było przed rokiem 2000 potem to poszło już w niepamięć
I teksty ale dam sobie rękę uciąć że do samego końca
To było dla nas obu równie ważne
Do samego końca byłeś tym wariatem który miał w sobie tą magię
Miałeś więcej cierpliwości do Wiktora niż ja
A prawda jest taka że to mój rodzony brat
Teraz młody nie jest szczylem już
I razem wspominamy tamten czas z bólem serca
Ale radością dusz Bartek
Mam ich tu w bród chodzi o wspomnienia
Chociaż ( ?? ) zabiera
A wiele dróg już nie wywalczył celu
Za dużo głów (?) nadużyło tlenu
Chociaż ciebie już tu nie ma twoja cząstka wciąż trwa
Wystarczy spojrzeć na twojego brata
Widzę w nim ciebie, ciebie ale wtedy jeszcze gdyby eliksiry nie odbijały się echem
Nie były lekiem na troski a chore jazdy to były błędy młodości
Patent był prosty przychylić i się odbić z wiekiem przyszło
Przychylić by zapomnieć że życie jest dziwką
Ta suka jak nikt inny potrafi nas omotać
Zaczaruje świat przy czym popierdoli w głowach
Powykrzywia wokal tak że nie zrozumiesz słowa
Życie to jedyna (suczciwa?) którą kocham