Polaris - Relapse

Mógłbym siedzieć I patrzeć w ciszy jak przestrzeń między nami rośnie,
Przywraca mi ponury spokój
Ale z każdym moim oddechem pragnę tego, uroczystego, powolnego poddania się
Gorzkiej pigułki, która mnie uleczy i uspokoi

Ale dni stają się coraz dłuższe, czuję jak wymykają się
Trucizna w mojej głowie stała się trucizną w moich żyłach
Obudź mnie, gdy to się skończy, bardzo chcę uwierzyć w to,
że nigdy nie czułem się tak samotny jak wtedy, gdy jesteś ze mną

Sępy unoszą się, uporczywa choroba
Dziewięć kręgów w głąb, próbujemy spać, oczy szeroko otwarte z niedowierzania
Jestem niczym więcej niż siedzącym marnotrawstwem przestrzeni i powietrza
Rozczarowaniem dla samego siebie, dla Ciebie i dla wszystkich innych
Zbyt naćpany by kiedykolwiek zmierzyć się z tym, jak bardzo pragnę opuścić to miejsce

Wiem, że byłabyś obok mnie,
gdybym mógł zburzyć mury między nami

Może tu być coś, co możemy zatrzymać,
Coś warte ocalenia, czego nie mogę odpuścić
Wiem, że to chemiczne opóźnienie nie może być jedyną rzeczą, która zapewnia mi jasność

Ale dni stają się coraz dłuższe, czuję jak wymykają się
Trucizna w mojej głowie stała się trucizną w moich żyłach
Obudź mnie, gdy to się skończy, bardzo chcę uwierzyć w to,
że nigdy nie czułem się tak samotny jak wtedy, gdy jesteś ze mną

Czy wciąż będziesz przy mnie?
Gdybym mógł zburzyć mury między nami