Popovacula - Moja Emili

MOJA EMILI

Tyle spraw umyka.
Życie tak jak rzeka
wciąż ucieka nam.

Tyle spraw się wali,
a my ciągle mali
i uparci tak.


Nikt już nie zabierze mi
tych zabawek z tamtych dni.
Będą ze mną już do końca.

W mym umyśle ciągle mam
obraz dziecka, który znam,
śmiejącego się do słońca.

Emili, ty moja słodka Emili.
Jak to jest, że wciąż za tobą płaczę.
Emili, ach moja mała Emili.
Powiedz mi czy można żyć inaczej?


Świat się ciągle kręci,
a my nieugięci,
nieposłuszni wciąż.

Zawsze gdzieś na fali,
jednak ciągle mali.
Tak za rokiem rok.


Nikt już nie zabierze mi
tych zabawek z tamtych dni.
Będą ze mną już do końca.

W mym umyśle ciągle mam
obraz dziecka, który znam,
śmiejącego się do słońca.

Emili, ty moja słodka Emili.
Jak to jest, że wciąż za tobą płaczę.
Emili, ach moja mała Emili.
Powiedz mi czy można żyć inaczej?

Emili


Nikt już nie zabierze mi
tych zabawek z tamtych dni.
Będą ze mną już do końca.

W mym umyśle ciągle mam
obraz dziecka, który znam,
śmiejącego się do słońca.

Emili, ty moja słodka Emili.
Jak to jest, że wciąż za tobą płaczę.
Emili, ach moja mała Emili.
Powiedz mi czy można żyć inaczej?


Emili, ty moja słodka Emili.
Jak to jest, że wciąż za tobą płaczę.
Emili, ach moja mała Emili.
Powiedz mi czy można żyć inaczej?

Emili