ProAge - Nazywam Się Zmierzch

Znika czas , zbędny tak
Jak samotność pochopnie wydanych bezwiednie słów
Cichy dźwięk poza sens
Tańczy w próżni szukając bezradnie odcisków stóp
Piszę wiersz ,chociaż wiem
Że poeci umarli próbując zrozumieć zmierzch
Tulę się niczym deszcz
Do wszystkiego co tylko bezwstydnie odkryje się

Zbliżam cicho się , do twych stóp
Nie dostrzegasz że , jestem tu
Oddech ciemnych chmur , daję ci
Wpływam do twych ust , jeszcze raz

Pozwól mi poczuć łzy
Choć nie moje spadają to chciałbym zrozumieć wstyd
Z mostu już spada dzień
Mój kolega przyjaciel co ze mną zamienia się
Zimny dół czarny grób
Twoje oczy zamknięte powoli przechodzą w mrok
Snuję się , obok sen
Przez zamknięte pokoje podstępnie dopada mnie

Zbliżam cicho się , do twych stóp
Nie dostrzegasz że , jestem tu
Oddech ciemnych chmur , daję ci
Wpływam do twych ust , jeszcze raz

Ponad drogą świecą jasno głowy drzew
Dziwne cienie płaskie jak we mgle
Co z popiołów wstają by przerażać cię
Twoje życie w słońcu , moje nie

Zbliżam cicho się , do twych stóp
Nie dostrzegasz że , jestem tu
Oddech ciemnych chmur , daję ci
Wpływam do twych ust , jeszcze raz




Jesień już rodzi się
Trzyma głowę wysoko by wreszcie zobaczyć mnie
Pomóż mi sprawić by
Nigdy więcej w mej głowie nie nastał bezduszny świt
Prawie już cieszę się
Mogę na głos wymówić me imię
Choć boję bardzo się
Dłoń wyciągam gdzie
Tylko świt tylko blady świt