Tekst piosenki:
I must go on standing
You can't break that which isn't yours
I must go on standing
I'm not my own, it's not my choice
Be afraid of the lame
They'll inherit your legs
Be afraid of the old
They'll inherit your souls
Be afraid of the cold
They'll inherit your blood
Apres moi, le deluge
After me comes the flood
I must go on standing
You can't break that which isn't, isn't, yours, yours
I must go on standing
I'm not my own, it's not my choice
Be afraid of the lame
They'll inherit your legs
Be afraid of the old
They'll inherit your souls
Be afraid of the cold
They'll inherit your blood
Apres moi, le deluge
After me comes the flood
Be afraid of the lame
They'll inherit your legs
Be afraid of the old
They'll inherit your souls
Be afraid of the cold
They'll inherit your blood
Apres moi, le deluge
After me flood
Fevral dostat chernil i plakat,
Pisat o Fevrale navzryd,
Poka grohochushaya slyakot
Vesnoyu chornoyu gorit.
Fevral dostat chernil i plakat,
Pisat o Fevrale navzryd,
Poka grohochushaya slyakot
Vesnoyu chornoyu gorit.
Be afraid of the lame
They'll inherit your legs
Be afraid of the old
They'll inherit your souls
Be afraid of the cold
They'll inherit your blood
Apres moi, le deluge
After me comes the flood
I must go on standing
You can't break that which isn't yours
I must go on standing
I'm not my own, it's not my choice
I must go on stan-stan-ding-dong
You can't, can't break that, that
Which isn't, isn't yours, yours
I must go on stan-stan-ding-dong
I'm not, not my own, own
It's not, not my choice.
Dodaj adnotację do tego tekstu »
Historia edycji tekstu
Komentarze (3):
O lutym pisać spazmatycznie,
Dopóki niepogoda taka
Wre czarną wiosną ustawicznie.
Dorożkę wziąć. Za grzywien sześć i,
Skroś bicie dzwonów, skroś kół zamęt,
Przenieść się tam, gdzie deszcz szeleści
Głośniej niż łzy i niż atrament.
Gdzie, niczym gruszki wpół zwęglone,
Z drzew setki wron w kałuże runą
I suchy żal nieutulony
Na samo oczu dno osuną.
Pod nim rozmarzły grunt się czerni,
A wiatr okrzyki drążą liczne,
I im przygodniej, tym misterniej
Powstają wiersze spazmatycznie.
<1912, 1928>
Borys Pasternak
Писать о феврале навзрыд,
Пока грохочущая слякоть
Весною черною горит.
Достать пролетку. За шесть гривен,
Чрез благовест, чрез клик колес,
Перенестись туда, где ливень
Еще шумней чернил и слез.
Где, как обугленные груши,
С деревьев тысячи грачей
Сорвутся в лужи и обрушат
Сухую грусть на дно очей.
Под ней проталины чернеют,
И ветер криками изрыт,
И чем случайней, тем вернее
Слагаются стихи навзрыд.
<1912, 1928>
Борис Пастернак
kocham :)