Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Ren
Popularne teksty
Ren - Jenny's Tale
Jenny's Tale
Tekst dodał(a): BoskiPaolo
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): lostinreality99
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): lostinreality99
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
It was a quiet, dark night on an empty street somewhere in London City
Jenny walked alone, she was dragging her feet, she was heading back home to sleep
Well she knew this town, she knew this floor, because she’d walked it about a thousand times before
She wanted to escape, can you blame?
Well on the very same night, in a different place, there walked a hooded young youth by the name of James
He was 14 years old and out of his brain, he’d been smoking ganja with the boys
James, he grew up to be a kid of the street, his mates called him screech, he was quick on his feet
He was a liar, a thief at fourteen years old, the devil had set his sights on his soul
As Jenny walked home all alone she felt scared
Usually she was alright but it was like there was something in the air
A divine intervention telling her to beware? Or maybe intuition bugging her and making her so scared?
Sirens sound in the distance to the beat of Jenny’s feet
A symphony of the night that echoes crime on London’s streets
Jenny turns a corner, their eyes they meet
Our poor girl Jenny, and a boy named Screech
“Give me all your money bitch! Give it to me!
If you co-operate, then you’ll soon be free
I want your purse, your phone, don’t fucking look at me!
I mean it bitch! Are you listening to me?”
Jenny freezes, statue like, a lady shaped stalagmite
Fear like liquid nitrogen in the dark night
She tried to find strength to move but stayed as still as a statue in high heeled shoes
“What the hell you playing at? You playing games with me?
I swear to fucking god! I’ll slice the rosy off your cheeks
You think I don’t mean it girl? You don’t know me!
The last thing you see will be a boy called…”
Screech reached for the sheath of the blade with the teeth
That could bite through steel and slice concrete
And he swung possessed, with the devil in his chest
And the statue she was turned to butter in a breath…
It was a quiet dark night, on an empty street somewhere in London city
Jenny lay still on the cold concrete
She’s found somewhere to sleep
Well, she knew this town, she knew this floor
Because she’d walked it about a thousand times before
I guess that she escaped… it’s such a shame
Jenny walked alone, she was dragging her feet, she was heading back home to sleep
Well she knew this town, she knew this floor, because she’d walked it about a thousand times before
She wanted to escape, can you blame?
Well on the very same night, in a different place, there walked a hooded young youth by the name of James
He was 14 years old and out of his brain, he’d been smoking ganja with the boys
James, he grew up to be a kid of the street, his mates called him screech, he was quick on his feet
He was a liar, a thief at fourteen years old, the devil had set his sights on his soul
As Jenny walked home all alone she felt scared
Usually she was alright but it was like there was something in the air
A divine intervention telling her to beware? Or maybe intuition bugging her and making her so scared?
Sirens sound in the distance to the beat of Jenny’s feet
A symphony of the night that echoes crime on London’s streets
Jenny turns a corner, their eyes they meet
Our poor girl Jenny, and a boy named Screech
“Give me all your money bitch! Give it to me!
If you co-operate, then you’ll soon be free
I want your purse, your phone, don’t fucking look at me!
I mean it bitch! Are you listening to me?”
Jenny freezes, statue like, a lady shaped stalagmite
Fear like liquid nitrogen in the dark night
She tried to find strength to move but stayed as still as a statue in high heeled shoes
“What the hell you playing at? You playing games with me?
I swear to fucking god! I’ll slice the rosy off your cheeks
You think I don’t mean it girl? You don’t know me!
The last thing you see will be a boy called…”
Screech reached for the sheath of the blade with the teeth
That could bite through steel and slice concrete
And he swung possessed, with the devil in his chest
And the statue she was turned to butter in a breath…
It was a quiet dark night, on an empty street somewhere in London city
Jenny lay still on the cold concrete
She’s found somewhere to sleep
Well, she knew this town, she knew this floor
Because she’d walked it about a thousand times before
I guess that she escaped… it’s such a shame
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTo była cicha, ciemna noc na pustej ulicy gdzieś w Londynie.
Jenny szła sama, ciągnąc za sobą stopy, wracała do domu spać.
Znała to miasto, znała tę drogę, bo chodziła nią już wcześniej tysiąc razy.
Chciała uciec, możesz ją winić?
Cóż, tej samej nocy, w innym miejscu, szedł zakapturzony młody człowiek o imieniu James.
Miał 14 lat i brak mózgu, palił marihuanę z chłopcami.
James, wyrósł na dzieciaka z ulicy, jego koledzy nazywali go piskiem, był szybki na pieszo.
Był kłamcą, złodziejem w wieku czternastu lat, diabeł skupił się na jego duszy.
Kiedy Jenny szła do domu sama, poczuła się przerażona.
Zwykle nie bała się, ale było tak, jakby coś było w powietrzu.
Boska interwencja mówiąca jej, żeby była ostrożna? A może intuicja podsłuchująca ją i sprawiająca, że była tak przerażona?
Syreny brzmią w oddali do rytmu kroków Jenny.
Symfonia nocy, która odbija się echem zbrodni na ulicach Londynu.
Jenny skręca w kącie, ich oczy spotykają się. . .
Nasza biedna dziewczyna, Jenny, i chłopiec o imieniu Pisk.
,,Daj mi wszystkie swoje pieniądze, suko! Daj mi to!
Jeśli będziesz współpracować, wkrótce będziesz wolna.
Chcę twoją torebkę, telefon, nie patrz na mnie!
Mówię poważnie, suko! Słuchasz mnie?''
Jenny zamarza, jak posąg, stalagmit w kształcie kobiety.
Strach jak ciekły azot w ciemną noc.
Próbowała znaleźć siłę, by się poruszać, ale pozostała nieruchomo jak posąg w butach na wysokich obcasach.
,,W co ty, do diabła, grasz? Pogrywasz ze mną?
Przysięgam na Boga! Zetnę ci róż z policzków.
Myślisz, że nie mówię poważnie, dziewczyno? Nie znasz mnie!
Ostatnią rzeczą, jaką zobaczysz, będzie chłopiec zwany. . . . "
Pisk (James) sięgnął po osłonę ostrza z zębami, które mogłoby przeciąć stal i pokroić beton.
A on zamachnął się z opętaniem, z diabłem w klatce piersiowej.
A posąg, którym była, zamienił się w masło w trakcie jednego oddechu. . . .
To była cicha, ciemna noc, na pustej ulicy gdzieś w Londynie.
Jenny leżała nieruchomo na zimnym betonie.
Znalazła miejsce do spania.
Znała to miasto, znała tę drogę.
Bo chodziła nią już wcześniej tysiąc razy.
Chyba uciekła. . . . to wielka szkoda.
Jenny szła sama, ciągnąc za sobą stopy, wracała do domu spać.
Znała to miasto, znała tę drogę, bo chodziła nią już wcześniej tysiąc razy.
Chciała uciec, możesz ją winić?
Cóż, tej samej nocy, w innym miejscu, szedł zakapturzony młody człowiek o imieniu James.
Miał 14 lat i brak mózgu, palił marihuanę z chłopcami.
James, wyrósł na dzieciaka z ulicy, jego koledzy nazywali go piskiem, był szybki na pieszo.
Był kłamcą, złodziejem w wieku czternastu lat, diabeł skupił się na jego duszy.
Kiedy Jenny szła do domu sama, poczuła się przerażona.
Zwykle nie bała się, ale było tak, jakby coś było w powietrzu.
Boska interwencja mówiąca jej, żeby była ostrożna? A może intuicja podsłuchująca ją i sprawiająca, że była tak przerażona?
Syreny brzmią w oddali do rytmu kroków Jenny.
Symfonia nocy, która odbija się echem zbrodni na ulicach Londynu.
Jenny skręca w kącie, ich oczy spotykają się. . .
Nasza biedna dziewczyna, Jenny, i chłopiec o imieniu Pisk.
,,Daj mi wszystkie swoje pieniądze, suko! Daj mi to!
Jeśli będziesz współpracować, wkrótce będziesz wolna.
Chcę twoją torebkę, telefon, nie patrz na mnie!
Mówię poważnie, suko! Słuchasz mnie?''
Jenny zamarza, jak posąg, stalagmit w kształcie kobiety.
Strach jak ciekły azot w ciemną noc.
Próbowała znaleźć siłę, by się poruszać, ale pozostała nieruchomo jak posąg w butach na wysokich obcasach.
,,W co ty, do diabła, grasz? Pogrywasz ze mną?
Przysięgam na Boga! Zetnę ci róż z policzków.
Myślisz, że nie mówię poważnie, dziewczyno? Nie znasz mnie!
Ostatnią rzeczą, jaką zobaczysz, będzie chłopiec zwany. . . . "
Pisk (James) sięgnął po osłonę ostrza z zębami, które mogłoby przeciąć stal i pokroić beton.
A on zamachnął się z opętaniem, z diabłem w klatce piersiowej.
A posąg, którym była, zamienił się w masło w trakcie jednego oddechu. . . .
To była cicha, ciemna noc, na pustej ulicy gdzieś w Londynie.
Jenny leżała nieruchomo na zimnym betonie.
Znalazła miejsce do spania.
Znała to miasto, znała tę drogę.
Bo chodziła nią już wcześniej tysiąc razy.
Chyba uciekła. . . . to wielka szkoda.
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Ren Gill Edytuj metrykę |
|---|---|
| Rok wydania: |
2019 |
| Płyty: |
The Tale Of Jenny And Screech |
Komentarze (0):