Rena Rolska - Koronki szronu

Gwiazdy wzeszły już i mrużą oczy
Spadł błękitny kurz, miasto zamroczył
Cichnie ulic gwar szalony
Zapalają się neony

Domu ciemna sień, przed którym staję
Już odjechał dzień nocnym tramwajem
Mrok rozwiesza snów plakaty
W górze płoną ... (?)

Ja wiem, że dziś to śmiesznie brzmi
Że kogoś zdziwi mój sentyment
Lecz świat chcę ujrzeć dawnych dni
W koronkach szronu ruską zimę

Chcę w saniach gnać przez biały świat
Niech parska koń, zawodzi wiatr
Niech trojka gna, wiruje śnieg
I mija nas dwudziesty wiek
I gitar dźwięk, i dzwonków głos
Ach, co za pęd, ach, co za pęd
Dalej i dalej!

Laj laj laj laj, laj laj, laj laj

Wzdłuż zamkniętych bram gasnące echa
Już nie wrócę tam, zaprząg odjechał
Stoją drzewa, czarne wdowy
Chrzęści lodem mrok zimowy

Nim tramwajów zgrzyt zadzwoni rdzawo
Nim mleczarze świt przy drzwiach postawią
Zanim dzień obudzi miasto
Pragnę przeżyć jeszcze raz to

Ja wiem, że dziś to śmiesznie brzmi
Że kogoś zdziwi mój sentyment
Lecz świat chcę ujrzeć dawnych dni
W koronkach szronu ruską zimę

Chcę w saniach gnać przez biały świat
Niech parska koń, zawodzi wiatr
Niech trojka gna, wiruje śnieg
I mija nas dwudziesty wiek
I gitar dźwięk, i dzwonków głos
Ach, co za pęd, ach, co za pęd
Dalej i dalej!

Laj laj laj laj, laj laj, laj laj

Hej!

Chcę w saniach gnać przez biały świat
Niech parska koń, zawodzi wiatr
Niech trojka gna, wiruje śnieg
I mija nas dwudziesty wiek
I gitar dźwięk, i dzwonków głos
Ach, co za pęd, ach, co za pęd
Dalej i dalej!

Laj laj laj laj, laj laj, laj laj

Dalej i dalej!
Hej!
Dalej i dalej!
Hej!