Room - Problem

Zamknął drzwi jak najciszej potrafił
Gdy wychodził jak na palacach, matka spała, on się musiał napić
Noc wzywała go do powolnego tańca
Skoro za dnia, od tygodni wciskał ścieme, że to już ogarnia
Standard - powtarzał sobie że to nie jest problem
Jeszcze zanim wsiadł do windy, to wychylił bombę
Żaden konkret - dwieście na dobry początek
Że akurat nie miał więcej, to na prędce obrał trajektorię
Na ten sklep z płazem w godle - chyba nie zamknęli jeszcze
W szybkim tempie, szedł ulicą pogrążoną we śnie
Alkon studzi mu psychozę, w głowie co dzień miewa dużo lęków
Wbił do sklepu, łatać dziurę w sercu

Na “dzień dobry” już mu nie odpowiadają
Bo przedwczoraj najebany, się wyjebał im na regał z szamą
Wszyscy znają go tu dobrze - i mają po brzeg
Tak pół żartem i pół serio ma pseudonim “problem”
“Dwieście gorzkiej razy dwa i małą colę“
“Bierz te hajsy, nie mam apki, nie chcę żadnych pierdolonych promek”
Na niewolę wydał ostatnie pieniądze
Ale ślepy wciąż naprawdę wierzy że wszystko jest dobrze

Zanim drzwi trzasnęły za nim, on już walił drugie dwieście
Tak łapczywie jak powietrze
Cała przestrzeń jakby nabrała koloru
Choć nie kumał, że to wszystko nie jest już kwestią wyboru
Siadł na ławce nieopodal - przy długich schodach
Gdzie dwadzieścia wiosen wcześniej ojciec co dzień walił browar
Taki obraz do dziś zachował w pamięci
Bo niewiele miechów później umarł z nowotworem nerki

Trzecie dwieście nienachalnie popchnął colą
Patrząc tempo pustym wzrokiem, jakby nic już nie istniało wkoło
Przetarł czoło, zimny pot oblewał ciało
Na myśl samą że mu mało, ale wydał przecież całe siano
Myśli slalom przerwał odgłos czyichś kroków
Chłodna presja wykręcała go jak opium
Po sekundzie na widoku szukał źródła
Nabierając przekonania, że coś może na tym ugrać

Chwiejnym krokiem młody typ ze swoją laską
Szli po schodach, w jego stronę w ciszy śmiejąc się na całe gardło
Poczuł zazdrość, bo na pewno mają jakiś banknot
Podszedł do nich, gdy znaleźli się przed jego ławką
“Dawaj hajs ziom” - wybełkotał mocno cedząc słowa
Młody chłopak sam nie wiedział jak ma się zachować
W chłodnych głowach szok zastąpił każdy promil
Kiedy “problem”, to powtórzył “dawać forsę pierdolone szczony”
Ten mu kazał się pierdolić i chciał odejść
Ale zaczęli się szarpać, gdy pijany stanął mu na drodze
Nagła walka pełna przypadkowych ciosów
W akompaniamencie krzyków zakończona przez zrządzenie losu
W szarpaninie chłopak stracił równowagę
Kiedy robił krok do tyłu nogą trafił na pieprzoną krawędź
“Problem” jak w zwolnionym tempie widział ciało
Które bezwładnie spadało, pokonując stromych schodów całość

Sam dopowiedz sobie resztę…
On postawił na “ucieczkę”...
Krzyk dziewczyny wciąż wypełniał całą przestrzeń
Kiedy nagle zorientował się że biegnie
Jakby wyciągnął zawleczkę… wiesz…
Dobrze wiedział że to jebnie…
Nierealnie poczuł się jak dziecko we śnie
Chociaż wiedział, że koszmar dopiero nadejdzie