Sadie - Silence Eve

Bałem się samotności na tyle, że nie byłem w stanie znaleźć miejsca, w którym jesteś.
Doskonały na tyle, że nie potrafię nawet złapać Twojego uścisku, mimo, że chcę.

Kolor łez, który wiecznie w niekończącym się deszczu jest wyświetlany za oknem, pokrywa się z rzeczywistością.
To separacja z konieczności, która nie jest przypadkowa? Nawet jeśli chcę wrócić, nie mogę tego zrobić. Mój głos nie dociera do Ciebie.

Odwracam się plecami do prawdy i zmuszam się do uśmiechu.
W moich powstrzymanych słowach nie ma odpowiedzi.

Krzyczę we łzach, moje nieosiągalne wspomnienia są niszczone
Zauważ moje własne tortury i obietnicę moich zbierających się łez

„Nie potrzebuję niejednoznacznej miłości ani smutku” prawie utonąłem w ironii, w której skryłem prawdziwe intencje.
To na czym najbardziej mi zależało, łatwo prześlizgnęło się przez moje palce i zniknęło.

Noc moich najgłębszych pragnień, abym mógł rozwijać się w swojej samotności
Przez którą wszystko stracę.

Mogę obracać się w mojej słabości, która sprawia, iż rozumiem, że nie mogę umrzeć.
Niech tylko ktoś powie mi jaki jest powód i sens życia.

Tylko odgłos deszczu jest echem w tym spokoju
W drugiej połowie naszej obietnicy, północ już minęła.

Noc moich najgłębszych pragnień, abym mógł rozwijać się w swojej samotności.
W moich powstrzymanych słowach nie ma odpowiedzi.

Krzyczę we łzach, moje nieosiągalne wspomnienia są niszczone
Zauważ moje własne tortury i obietnicę moich zbierających się łez

Mogę obracać się w mojej słabości, która sprawia, iż rozumiem, że nie mogę umrzeć.
Niech tylko ktoś powie mi jaki jest powód i sens życia.

Nie mogę już wrócić, nigdy więcej. Żegnaj ukochana.