Scars of Life - Placebo

Udaję, że się uśmiecham, zmuszam się do łez,
By pokazać ci tak drogą mi iluzję.
Wolałbym raczej bys się zamknęła,
Bo zupełnie nie mam ochoty wysłuchwiać twoich bzdur.
Nie chcę tego, choć, być może, jest mi to potrzebne.
Coraz trudniej jest mi trzymać język na wodzy,
A choć niewidzialne drzwi blokują mi drogę,
Wszystko co chcę powiedzieć, rozpaczlowie chce się wydostać.

Po prostu nie potrafię być przy tobie,
Wciąż chowając się przed własnym życiem.
I, im dłużej na ciebie patrzę,
Tym bardziej czuję, że chcę ci to wszystko wykrzyczeć.

Przejrzyj mnie na wylot, błagam cię.
Nie chcę wiedzieć o niczym więcej, co mógłbym dla ciebie zrobić.
Doskonale wiem, że nawet nie spróbujesz tego rozumieć,
Zawsze chodzisz najmniejszą linią oporu.
Nie potrafię dłużej udawać, chcę pozbyć się tego wszystkiego,
Co rzuciło mną o ziemę o jeden raz za dużo.
Jest taka droga, która bez przerwy mnie nawołuje,
A ja wiem, że nigdy jej nie podejmę.

Chciałem odejść swoją drogą, zwyczajnie uciec od ciebie,
Nie przejmując się twoimi słowami.
Bo nie jesteś mi potrzebna.
Uczucia z czasem blakną,
Podczas gdy nienawiść kwitnie we mnie.