Shantażyści - Podła Kaśka

I.
Już piąty miesiąc na łajbie tkwisz co zwie się podła Catherine,
Choć jeszcze kilka mil nikt ciągnąć fałów nie ma sił.
Na pokładzie praca wre, cóż zrobić takie życie psie,
Przeklinasz deski u stóp, a w domu Kasię całować byś mógł.

Ref.
Ani burza, Ani sztorm,
Czy wschodni wiatr wokół przylądka Horn,
Sam diabeł nie powstrzyma nas,
Gdy kurs na ląd – do domu już czas.

II.
W oddali widzisz suchy ląd i ukochany stary port,
Tawerny słychać głos, uśmiechasz się masz pełny trzos.
Zabierasz więc swej sakwy skarb, już pora iść – spuścili trap,
A na kei cały Twój świat, Kasieńce włosy zaplata wiatr.

Ref.
Ani burza, Ani sztorm...

III.
Na piwo woła morska brać, dziś opróżnimy całą kadź,
Odetchnie człowiek lżej po dwóch kwartałach darcia rej.
Mówisz Kaśce – wybacz mi, powrócę kiedy wstanie świt,
Lecz ta zagradza drzwi – Ty draniu, pić zabraniam Ci!

Ref.
Ani burza, Ani sztorm...

IV.
Za oknem wiatr na wantach gra, przy Tobie śpi Kasieńka zła.
W jej talię wtulasz dłoń, już wiesz – nie tutaj masz swój dom.
W sercu czujesz morza zew, głos wody to kojący śpiew.
Żeglowałbyś za dwóch, na morze rwie się męski duch.

Ref.
Ani burza, Ani sztorm

V.
Rano w porcie wstaje świt, przy redzie piękna Catherine,
Zwisają żagle z rej i cicho szepczą - wietrze wiej,
Kotwica w górę! – słychać krzyk, radośnie trzeszczy piękny bryg,
Już w morze sunie łódź, gdy słyszysz głos – łajdaku wróć!

Ref II. x2
Wreszcie burza, nawet sztorm
I wschodni wiatr wokół przylądka Horn
Sam diabeł w morze wygnał nas,
Więc żagle staw – na morze już czas!