Shantażyści - Płynę sam

I.

Męczy mnie zgiełk miast,
Nie ma sensu już bieg,
Nie wiem sam, ważniejsze być czy mieć?
Wspomnienia pokrył kurz,
Zblakły tuziny zdjęć,
Kompas mój, już zatarł złoty piach.

W pamięci słyszę szum,
W białym domu wśród skał,
Wiatru dźwięk,co
pieśniom dawał ton.
Rzucam wszystko w kąt,
Wypycham żagiel na wiatr,
Płynę odkryć nowy, własny ląd.


Ref.

Płynę sam…
Płynę sam…

Oceanu wielka toń
Bóg w niej schował prawdy swe,
Ona siostrą jest mi dziś,
Niechaj więc wysłucha mnie,
Myśli moje składam Ci,
Moich marzeń pilnie strzeż,
A sny cicho złóż na dnie…
Na zawsze złóż, NA !


II.

Melodię traci pieśń,
Zgubił tekst kilka zdań,
W gardle śpiew już nie brzmi jak sprzed lat.
I mimo wielu prób,
Nie da się już tak grać,
Żeby łzy, otrzymać zamiast braw.

Na stole szklanki dwie,
Wina pękaty dzban,
Ze mną siądź, na nowo spiszmy świat.
A jutro piękny wiersz,
Niechaj zabrzmi gdy wiatr,
Wypchnie mnie za horyzontu skraj.

Ref.

Płynę sam…


Bridge.

Ale wiem, dopłynę tam,
Gdzie gwiazdami niebo lśni.
Wielki dąb ukryje mnie,
Rosę z trawy będę pił.
Znajdę tam drewniany port,
A w nim drugi mały jacht,
Już nie będę płyną sam.

Ref. x2

Płynę sam…