Sheryl Crow - Alarm Clock

Penthaus, sobota, facet, który wygląda jak Chalamet,
Podający mi wąskiego margarity z obrzeżem soli.
Dach w dół, zawróć, zwierciadlane okulary, popatrz na mnie teraz,
Zachód słońca w lusterku na PCH, jestem cały w to zaangażowany.

To piękne życie,
Rozwalające umysł i sprawiające, że krzykniesz: Aaa!
Gdy otwieram oczy,
Kochanie, wtedy marzenia się kończą.
To dlatego nienawidzę swojego, to dlatego nienawidzę swojego,
To dlatego nienawidzę swojego budzika.
To dlatego nienawidzę swojego, to dlatego nienawidzę swojego,
To dlatego nienawidzę swojego budzika.

Przewracając się po łóżku z pieniędzmi,
Telefon w biurze, nie oddzwaniam.
Nie, nie mam na to czasu.
Załaduję mojego G4,
Złap mnie w St. Tropez.
Tylko kolejny zwyczajny dzień.
Paparazzi złapali mnie, jak uprawiam miłość na desce surfingowej.

To piękne życie,
Rozwalające umysł i sprawiające, że krzykniesz: Aaa!
Gdy otwieram oczy,
Kochanie, wtedy marzenia się kończą.
To dlatego nienawidzę swojego, to dlatego nienawidzę swojego,
To dlatego nienawidzę swojego budzika.
To dlatego nienawidzę swojego, to dlatego nienawidzę swojego,
To dlatego nienawidzę swojego budzika.

Zgubiłem pracę i zgubiłem klucze,
Musisz mnie błagać.
Zakończ ten dzień z mojego cierpienia.
Bo gdy w końcu zasnę.

To piękne życie,
Rozwalające umysł i sprawiające, że krzykniesz: Aaa!
Gdy otwieram oczy,
Kochanie, wtedy marzenia się kończą.
To dlatego nienawidzę swojego, to dlatego nienawidzę swojego,
To dlatego nienawidzę swojego budzika.
To dlatego nienawidzę swojego, to dlatego nienawidzę swojego,
To dlatego nienawidzę swojego budzika.

To dlatego nienawidzę swojego budzika.
To dlatego nienawidzę swojego budzika.