Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Sofía Ellar
Sofía Ellar - Amor de Anticuario
Amor de Anticuario
Tekst dodał(a): sineyen
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): dzasta98
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): lina011
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Un cuaderno de novelas rosas,
de galgos y esposas, de letras y notas.
Oficinas de 4x4, de todoterrenos,
de viejos y sabios, de llaves tan rotas.
Y unos rizos de Andrés Calamaro
tatuados en rabia de noche fugaz.
Una niña que no era la típica
ahogada en codicias de joyas de altar.
Una luz, una menta que brilla,
los pies en la orilla, Cantabria y la Arnía,
aquí no llegan los peces de acuario de corbata en nudo
y me sobran los duros de amor de anticuario.
Y es entonces, tumbado en la piedra
que te das la vuelta y me dices que sí,
que abandonas las cuatro paredes,
las mil y una redes para ser feliz.
Será verdad que no aguantas mis mañanas, mis miedos,
cuando nadie nos daba la razón.
Y será verdad que se me han quitao' las ganas
de estírate la falda y no llames la atención.
Y sentada en el salón olvidé que sólo soy
una especie en extinción.
Y esa niña tan llena de vida
cada noche cita a la luna en la orilla.
Aquí no llegan los peces de acuario de corbata en nudo
y me sobran los duros de amor de anticuario.
Y es entonces, cuando es luna nueva,
que se da la vuelta y te dice que sí,
que abandona la corte belleza,
la noble riqueza para ser feliz.
Será verdad que no aguantas mis mañanas, mis miedos,
cuando nadie nos daba la razón.
Y será verdad que se me han quitao' las ganas
de estírate la falda y no llames la atención.
Y sentada en el salón olvidé que sólo soy
esa niña cansada de oficinas
que se busca la vida cantando esta canción.
Y en tu rutina no hay ni hueco ni cabida,
ni espacio en tu repisa para esta inspiración.
No me pidas por favor, que me olvidé una vez más.
No me encierres mi amor en tu acuario de cristal,
pues tan sólo soy real.
de galgos y esposas, de letras y notas.
Oficinas de 4x4, de todoterrenos,
de viejos y sabios, de llaves tan rotas.
Y unos rizos de Andrés Calamaro
tatuados en rabia de noche fugaz.
Una niña que no era la típica
ahogada en codicias de joyas de altar.
Una luz, una menta que brilla,
los pies en la orilla, Cantabria y la Arnía,
aquí no llegan los peces de acuario de corbata en nudo
y me sobran los duros de amor de anticuario.
Y es entonces, tumbado en la piedra
que te das la vuelta y me dices que sí,
que abandonas las cuatro paredes,
las mil y una redes para ser feliz.
Será verdad que no aguantas mis mañanas, mis miedos,
cuando nadie nos daba la razón.
Y será verdad que se me han quitao' las ganas
de estírate la falda y no llames la atención.
Y sentada en el salón olvidé que sólo soy
una especie en extinción.
Y esa niña tan llena de vida
cada noche cita a la luna en la orilla.
Aquí no llegan los peces de acuario de corbata en nudo
y me sobran los duros de amor de anticuario.
Y es entonces, cuando es luna nueva,
que se da la vuelta y te dice que sí,
que abandona la corte belleza,
la noble riqueza para ser feliz.
Será verdad que no aguantas mis mañanas, mis miedos,
cuando nadie nos daba la razón.
Y será verdad que se me han quitao' las ganas
de estírate la falda y no llames la atención.
Y sentada en el salón olvidé que sólo soy
esa niña cansada de oficinas
que se busca la vida cantando esta canción.
Y en tu rutina no hay ni hueco ni cabida,
ni espacio en tu repisa para esta inspiración.
No me pidas por favor, que me olvidé una vez más.
No me encierres mi amor en tu acuario de cristal,
pues tan sólo soy real.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieZeszyt pełen romansów, chartów, żon, liter i notatek.
Biura 4 na 4, tych wszechstronnych,
tych mądrych starców, tych kluczy tak połamanych.
I loki Andrés'a Calamaro
wytatuowane w złości podczas nocy spadających gwiazd.
Ta dziewczynka, która nie była zwyczajna,
zatopiona w pożądaniu klejnotów z ołtarza.
Światło, mięta i jej błysk,
stopy na wybrzeżu Kantabrii, na la Arnía.
Tu nie przypływają rybki z akwarium, z krawata wiązanego w supeł,
i przytłaczają mnie trudy miłości antykwariusza.
To właśnie wtedy, leżąc na kamieniu,
odwracasz się i mówisz mi "tak".
Czas opuścić te cztery ściany,
tysiąc i jeden sieci, aby być szczęśliwą.
Być może to prawda, że nie znosisz moich poranków, moich lęków,
kiedy nikt nie dawał nam szans.
I być może to prawda, że odebrali mi chęci,
wygładź spódnicę, nie przyciągaj uwagi.
I tak, siedząc w salonie, zapomniałam, że jestem tylko
gatunkiem na wyginięciu.
Ta dziewczynka, tak pełna życia,
każdej nocy w blasku księżyca na wybrzeżu.
Tu nie przypływają rybki z akwarium, z krawata wiązanego w supeł.
I przytłaczają mnie trudy miłości antykwariusza.
I to właśnie wtedy, w blasku nowego księżyca,
odwraca się i mówi ci "tak".
Czas zostawić wstydliwe piękno
i szlachetne bogactwo, aby być szczęśliwym.
Być może to prawda, że nie znosisz moich poranków, moich lęków,
kiedy nikt nie dawał nam szans.
I być może to prawda, że odebrali mi chęci,
wygładź spódnicę, nie przyciągaj uwagi.
I tak, siedząc w salonie, zapomniałam, że jestem tylko
tą dziewczynką zmęczoną siedzeniem w biurze,
która szuka swojego życia śpiewając tę piosenkę.
W twojej rutynie nie ma dziury ani miejsca,
ani przestrzeni na twojej półce dla tej inspiracji.
Nie proś mnie, proszę, żebym kolejny raz zapomniała o sobie.
Mój kochany, nie zamykaj mnie kolejny raz w twoim szklanym akwarium,
bo tylko teraz jestem prawdziwa.
Biura 4 na 4, tych wszechstronnych,
tych mądrych starców, tych kluczy tak połamanych.
I loki Andrés'a Calamaro
wytatuowane w złości podczas nocy spadających gwiazd.
Ta dziewczynka, która nie była zwyczajna,
zatopiona w pożądaniu klejnotów z ołtarza.
Światło, mięta i jej błysk,
stopy na wybrzeżu Kantabrii, na la Arnía.
Tu nie przypływają rybki z akwarium, z krawata wiązanego w supeł,
i przytłaczają mnie trudy miłości antykwariusza.
To właśnie wtedy, leżąc na kamieniu,
odwracasz się i mówisz mi "tak".
Czas opuścić te cztery ściany,
tysiąc i jeden sieci, aby być szczęśliwą.
Być może to prawda, że nie znosisz moich poranków, moich lęków,
kiedy nikt nie dawał nam szans.
I być może to prawda, że odebrali mi chęci,
wygładź spódnicę, nie przyciągaj uwagi.
I tak, siedząc w salonie, zapomniałam, że jestem tylko
gatunkiem na wyginięciu.
Ta dziewczynka, tak pełna życia,
każdej nocy w blasku księżyca na wybrzeżu.
Tu nie przypływają rybki z akwarium, z krawata wiązanego w supeł.
I przytłaczają mnie trudy miłości antykwariusza.
I to właśnie wtedy, w blasku nowego księżyca,
odwraca się i mówi ci "tak".
Czas zostawić wstydliwe piękno
i szlachetne bogactwo, aby być szczęśliwym.
Być może to prawda, że nie znosisz moich poranków, moich lęków,
kiedy nikt nie dawał nam szans.
I być może to prawda, że odebrali mi chęci,
wygładź spódnicę, nie przyciągaj uwagi.
I tak, siedząc w salonie, zapomniałam, że jestem tylko
tą dziewczynką zmęczoną siedzeniem w biurze,
która szuka swojego życia śpiewając tę piosenkę.
W twojej rutynie nie ma dziury ani miejsca,
ani przestrzeni na twojej półce dla tej inspiracji.
Nie proś mnie, proszę, żebym kolejny raz zapomniała o sobie.
Mój kochany, nie zamykaj mnie kolejny raz w twoim szklanym akwarium,
bo tylko teraz jestem prawdziwa.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):