Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows - Collision
Collision
Tekst dodał(a): unclet
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): bartgoth
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): ReiviLord969
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
The undeniably straight archer is dead.
Sadly masculine his naked body lies beside me,
stretched out on the pale sheets
of my otherwise deserted bed.
I do not know how he got here.
I am not even sure, if I am hiding him.
Trophy or lost property ... –
did I drag him to this place,
slave to some dark desire,
or have I merely found him here
in childlike innocence and curiosity?
Assuming blackness,
his left nipple is now facing me ... –
the same old symbol for reality,
further than ever from attraction
(except, of course, for crawling things).
But we're all crawling on some floor ... -
you will not tease me, nevermore !!!
His head now points towards the window in the west,
his feet towards the door,
his limbs in slight disorder
after my vain attempt to move him over
to a slightly different position.
I fear that the disturbance of his rest
has caused some liquid "correspondence"
to escape his quiet, oh so human shell.
What secrets do you hide in there?
Leaning my face against the left side of his flesh,
I place my right hand gently now upon his belly,
hoping not to wake the horrors of that
half-forgotten sense ...
I can't believe that I do actually consider this again:
I must refuse to share my bed now
with carcass of a man!
No vicious jokes to break the fragile little heart,
this is the deeper secret of the worlds we are apart ...
Is this perhaps some kind of test?
Shall I have vengeance on your flesh?
Now that you're dead am I supposed
to inflict that sentence on your corpse?
To pay you back the laughter,
that never really flooded from your mouth.
Would your thin lips have ever released
such agony and shame on me?
Scared to death by and of my own request ... –
maybe like this it's really for the best.
I'll seal your carcass with a kiss ... and let you disappear...
Sadly masculine his naked body lies beside me,
stretched out on the pale sheets
of my otherwise deserted bed.
I do not know how he got here.
I am not even sure, if I am hiding him.
Trophy or lost property ... –
did I drag him to this place,
slave to some dark desire,
or have I merely found him here
in childlike innocence and curiosity?
Assuming blackness,
his left nipple is now facing me ... –
the same old symbol for reality,
further than ever from attraction
(except, of course, for crawling things).
But we're all crawling on some floor ... -
you will not tease me, nevermore !!!
His head now points towards the window in the west,
his feet towards the door,
his limbs in slight disorder
after my vain attempt to move him over
to a slightly different position.
I fear that the disturbance of his rest
has caused some liquid "correspondence"
to escape his quiet, oh so human shell.
What secrets do you hide in there?
Leaning my face against the left side of his flesh,
I place my right hand gently now upon his belly,
hoping not to wake the horrors of that
half-forgotten sense ...
I can't believe that I do actually consider this again:
I must refuse to share my bed now
with carcass of a man!
No vicious jokes to break the fragile little heart,
this is the deeper secret of the worlds we are apart ...
Is this perhaps some kind of test?
Shall I have vengeance on your flesh?
Now that you're dead am I supposed
to inflict that sentence on your corpse?
To pay you back the laughter,
that never really flooded from your mouth.
Would your thin lips have ever released
such agony and shame on me?
Scared to death by and of my own request ... –
maybe like this it's really for the best.
I'll seal your carcass with a kiss ... and let you disappear...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTen niezaprzeczalnie heteroseksualny łucznik nie żyje.
Jego smutno męskie, nagie ciało leży obok mnie,
rozciągnięte na bladej pościeli,
mojego skądinąd całkiem opustoszałego łoża.
Nie wiem, jak tu trafił.
Nawet nie jestem pewna, czy go ukrywam.
Trofeum albo zagubiona własność... -
czy zaciągnęłam go w to miejsce,
zniewolona jakąś mroczną żądzą,
a może po prostu znalazłam go tutaj,
w dziecięcej niewinności i ciekawości?
Przyjmując mrok,
jego lewy sutek jest skierowany w moją stronę ... -
ten sam, odwieczny symbol tego, co rzeczywiste,
mniej pociągający niż kiedykolwiek
(z wyjątkiem, oczywiście, dla tego, co pełza).
Ale przecież wszyscy pełzamy po jakiejś podłodze ...-
nigdy więcej, nie będziesz się ze mną drażnić !!!
Jego głowa jest teraz zwrócona ku oknu na zachodzie,
jego stopy w kierunku drzwi,
jego kończyny w lekkim nieładzie,
po mojej próbie obrócenia go,
w nieco inną pozycję.
Obawiam się, że to zakłócenie jego spoczynku,
spowodowało, że jakaś płynna "korespondencja"
wydostała się z jego cichej, tak ludzkiej skorupy.
Jakie tajemnice skrywasz tam wewnątrz?
Pochylając twarz ku lewej stronie jego ciała,
delikatnie kładę swoją prawą dłoń na jego brzuchu,
w nadziei, że nie przebudzę potworności tego
na wpół zapomnianego odczucia ...
Nie mogę uwierzyć, że właśnie znowu to rozważam:
Muszę odmówić dzielenia mojego łoża
z truchłem mężczyzny!
Żadnych jadowitych żartów, mogących złamać to kruche, małe serduszko,
oto głębsza tajemnica światów, które nas dzielą...
Czy to może jakiś sprawdzian?
Mam wziąć pomstę na twoim ciele?
Skoro jesteś martwy, czy mam
wykonać wyrok na twoim trupie?
Odpłacić ci za śmiech,
który tak naprawdę nigdy nie popłynął z twoich ust.
Czy twoje wąskie wargi mogły kiedykolwiek wylać
takie cierpienie i wstyd na mnie?
Przerażona na śmierć przez moje żądanie i moim żądaniem ... -
może tak jak jest, jest naprawdę najlepiej.
Przypieczętuję twoje truchło pocałunkiem... i pozwolę ci zniknąć.
Jego smutno męskie, nagie ciało leży obok mnie,
rozciągnięte na bladej pościeli,
mojego skądinąd całkiem opustoszałego łoża.
Nie wiem, jak tu trafił.
Nawet nie jestem pewna, czy go ukrywam.
Trofeum albo zagubiona własność... -
czy zaciągnęłam go w to miejsce,
zniewolona jakąś mroczną żądzą,
a może po prostu znalazłam go tutaj,
w dziecięcej niewinności i ciekawości?
Przyjmując mrok,
jego lewy sutek jest skierowany w moją stronę ... -
ten sam, odwieczny symbol tego, co rzeczywiste,
mniej pociągający niż kiedykolwiek
(z wyjątkiem, oczywiście, dla tego, co pełza).
Ale przecież wszyscy pełzamy po jakiejś podłodze ...-
nigdy więcej, nie będziesz się ze mną drażnić !!!
Jego głowa jest teraz zwrócona ku oknu na zachodzie,
jego stopy w kierunku drzwi,
jego kończyny w lekkim nieładzie,
po mojej próbie obrócenia go,
w nieco inną pozycję.
Obawiam się, że to zakłócenie jego spoczynku,
spowodowało, że jakaś płynna "korespondencja"
wydostała się z jego cichej, tak ludzkiej skorupy.
Jakie tajemnice skrywasz tam wewnątrz?
Pochylając twarz ku lewej stronie jego ciała,
delikatnie kładę swoją prawą dłoń na jego brzuchu,
w nadziei, że nie przebudzę potworności tego
na wpół zapomnianego odczucia ...
Nie mogę uwierzyć, że właśnie znowu to rozważam:
Muszę odmówić dzielenia mojego łoża
z truchłem mężczyzny!
Żadnych jadowitych żartów, mogących złamać to kruche, małe serduszko,
oto głębsza tajemnica światów, które nas dzielą...
Czy to może jakiś sprawdzian?
Mam wziąć pomstę na twoim ciele?
Skoro jesteś martwy, czy mam
wykonać wyrok na twoim trupie?
Odpłacić ci za śmiech,
który tak naprawdę nigdy nie popłynął z twoich ust.
Czy twoje wąskie wargi mogły kiedykolwiek wylać
takie cierpienie i wstyd na mnie?
Przerażona na śmierć przez moje żądanie i moim żądaniem ... -
może tak jak jest, jest naprawdę najlepiej.
Przypieczętuję twoje truchło pocałunkiem... i pozwolę ci zniknąć.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):