Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows - Resume...
Resume...
Tekst dodał(a): unclet
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Zły wujek
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): ReiviLord969
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Over there that little mountain rises, while some others dissolve into a plain.
Time redefines itself and falls in sadness grain by grain ...
"Time, my dear, heals all the wounds", the two-tongues echoes seem to say.
But nothing, nothing changes here, this pain remains and will not go away.
[Lament:]
"I went weak, as I grew old, and time itself has made me slow ...-
and as I close my eyes in sadness a thousand seasons come and go ..."
Might enough to cover all and also cruel enough to reveal,
but all the wounds and scars he carries neither force nor kiss can ever heal.
No, time heals nothing, nothing, nothing ...-
spitefully turns away and laughs. Leaves you half-broken and in defiance is only added another scar ...
Call it "blind" how he is writhing, counting hours, centuries ...-
the pain it grows and glows in tides, unable to vanish, unwilling to cease ...
No, time heals nothing, nothing, nothing ...-
pushes 'till we're diving into different flesh.
Time heals nothing, nothing, nothing petrified with some unnameable shame...
[Lament:]
"Time's fingers claw, I am losing hold, there is no hope for me on earth.
Time either still or maybe rushing ...- in any case it will turn out worse ..."
Time is fleeting, time stands still, it stops for no-one and we're trapped within,
and though he may my dream of the light, he is falling back (in)to the left-hand side...
[Résumé:]
"How I wish what I as dead and rest in final peace ...-
but even the luxury of death can't cure the wounds time cannot heal ..."
Time redefines itself and falls in sadness grain by grain ...
"Time, my dear, heals all the wounds", the two-tongues echoes seem to say.
But nothing, nothing changes here, this pain remains and will not go away.
[Lament:]
"I went weak, as I grew old, and time itself has made me slow ...-
and as I close my eyes in sadness a thousand seasons come and go ..."
Might enough to cover all and also cruel enough to reveal,
but all the wounds and scars he carries neither force nor kiss can ever heal.
No, time heals nothing, nothing, nothing ...-
spitefully turns away and laughs. Leaves you half-broken and in defiance is only added another scar ...
Call it "blind" how he is writhing, counting hours, centuries ...-
the pain it grows and glows in tides, unable to vanish, unwilling to cease ...
No, time heals nothing, nothing, nothing ...-
pushes 'till we're diving into different flesh.
Time heals nothing, nothing, nothing petrified with some unnameable shame...
[Lament:]
"Time's fingers claw, I am losing hold, there is no hope for me on earth.
Time either still or maybe rushing ...- in any case it will turn out worse ..."
Time is fleeting, time stands still, it stops for no-one and we're trapped within,
and though he may my dream of the light, he is falling back (in)to the left-hand side...
[Résumé:]
"How I wish what I as dead and rest in final peace ...-
but even the luxury of death can't cure the wounds time cannot heal ..."
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTam wznosi się ta mała góra, podczas gdy inne rozpływają się w równinie.
Czas na nowo definiuje się i zapada w smutku ziarnko po ziarnku...
„Czas, moja droga, leczy wszystkie rany”, zdają się mówić dwujęzyczne echa.
Ale nic, nic się tu nie zmienia, ten ból pozostaje i nie zniknie.
[Lament:]
„Osłabłam, gdy się zestarzałam, a sam czas mnie spowolnił…
- a gdy zamykam oczy w smutku, tysiące pór roku przychodzą i odchodzą..."
Wystarczająco na tyle, by pokryć wszystko, a także wystarczająco okrutne, by ujawnić,
ale wszystkie rany i blizny, które on nosi, ani siła, ani pocałunek nigdy nie mogą się zagoić.
Nie, czas nie leczy niczego, niczego, niczego...
- odwraca się złośliwie i śmieje. Pozostawia cię na wpół złamaną, a na przekór dodaje tylko kolejną bliznę...
Nazwijmy to "ślepym", jak on się wije, liczy godziny, stulecia...
- ból, który narasta i świeci w falach, nie może zniknąć, nie chce ustać...
Nie, czas nie leczy niczego, niczego, niczego...- popycha, aż nurkujemy w inne ciało.
Czas nie leczy niczego, niczego, niczego skamieniałego jakimś niemożliwym do nazwania wstydem...
[Lament:]
"Palce czasu pazurami, tracę chwyt, nie ma dla mnie nadziei na ziemi.
Czas stoi, albo jeszcze, a może pędzi...- w każdym razie będzie gorzej..."
Czas przemija, czas stoi w miejscu, nie zatrzymuje się dla nikogo, a my jesteśmy uwięzieni wewnątrz,
i chociaż może mi się śnić o świetle, cofa się (w) na lewą stronę...
[Podsumowanie:]
„Jakże pragnę śmierci i spoczynku w ostatecznym pokoju...
- ale nawet luksus śmierci nie może uleczyć ran, których czas nie może zagoić..."
Czas na nowo definiuje się i zapada w smutku ziarnko po ziarnku...
„Czas, moja droga, leczy wszystkie rany”, zdają się mówić dwujęzyczne echa.
Ale nic, nic się tu nie zmienia, ten ból pozostaje i nie zniknie.
[Lament:]
„Osłabłam, gdy się zestarzałam, a sam czas mnie spowolnił…
- a gdy zamykam oczy w smutku, tysiące pór roku przychodzą i odchodzą..."
Wystarczająco na tyle, by pokryć wszystko, a także wystarczająco okrutne, by ujawnić,
ale wszystkie rany i blizny, które on nosi, ani siła, ani pocałunek nigdy nie mogą się zagoić.
Nie, czas nie leczy niczego, niczego, niczego...
- odwraca się złośliwie i śmieje. Pozostawia cię na wpół złamaną, a na przekór dodaje tylko kolejną bliznę...
Nazwijmy to "ślepym", jak on się wije, liczy godziny, stulecia...
- ból, który narasta i świeci w falach, nie może zniknąć, nie chce ustać...
Nie, czas nie leczy niczego, niczego, niczego...- popycha, aż nurkujemy w inne ciało.
Czas nie leczy niczego, niczego, niczego skamieniałego jakimś niemożliwym do nazwania wstydem...
[Lament:]
"Palce czasu pazurami, tracę chwyt, nie ma dla mnie nadziei na ziemi.
Czas stoi, albo jeszcze, a może pędzi...- w każdym razie będzie gorzej..."
Czas przemija, czas stoi w miejscu, nie zatrzymuje się dla nikogo, a my jesteśmy uwięzieni wewnątrz,
i chociaż może mi się śnić o świetle, cofa się (w) na lewą stronę...
[Podsumowanie:]
„Jakże pragnę śmierci i spoczynku w ostatecznym pokoju...
- ale nawet luksus śmierci nie może uleczyć ran, których czas nie może zagoić..."
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):