Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows
Popularne teksty
12. Jann - Floating
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows - Time Stand Still
Time Stand Still
Tekst dodał(a): sadtriiis
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): bartgoth
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): ReiviLord969
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
That little mountain raises (silently)
while other dissolve into a plain
time redefines itself (irrationally)
and falls in sadness grain by grain...
"Time heals all the wounds"
The two-tongued echo seems to say
but nothing, nothing changes
still pain remains, won't pass away.
I went weak, as I grew old
and time itself has made me slow
and as I close my hand in darkness
a thousand seasons come and go...
Mighty enought to cover all
and also cruel enough to reveal
but the wounds and scars I carry
neither force nor kiss can heal...
No, Time heals nothing, nothing, nothing
spitefully turns away and laughts
leaves you half-broken and defiance
is only added another scar...
Call it "blind" how I am writhing
counting hours, centuries
the pain it grows and glows in tides
unable to vanish, unwilling to cease...
No, Time heals nothing, nothing, nothing
pushes 'till we're diping into different flesh
time heals nothing, nothing, nothing
just a polarity of inner flames...
Time's finger claw, I'm losing hold
there is no hope for me on earth
Time either still or maybe rushing
in any case it will turn out worse...
Time is fleeting, Time stands still
it stops for no-one, and we're trapped within
thought I may dream of the Light
I am falling back into the left-hand side...
How I wish that I was dead
and rest in final peace
but even the Luxury of Death
can't cure the wounds Time cannot heal...
while other dissolve into a plain
time redefines itself (irrationally)
and falls in sadness grain by grain...
"Time heals all the wounds"
The two-tongued echo seems to say
but nothing, nothing changes
still pain remains, won't pass away.
I went weak, as I grew old
and time itself has made me slow
and as I close my hand in darkness
a thousand seasons come and go...
Mighty enought to cover all
and also cruel enough to reveal
but the wounds and scars I carry
neither force nor kiss can heal...
No, Time heals nothing, nothing, nothing
spitefully turns away and laughts
leaves you half-broken and defiance
is only added another scar...
Call it "blind" how I am writhing
counting hours, centuries
the pain it grows and glows in tides
unable to vanish, unwilling to cease...
No, Time heals nothing, nothing, nothing
pushes 'till we're diping into different flesh
time heals nothing, nothing, nothing
just a polarity of inner flames...
Time's finger claw, I'm losing hold
there is no hope for me on earth
Time either still or maybe rushing
in any case it will turn out worse...
Time is fleeting, Time stands still
it stops for no-one, and we're trapped within
thought I may dream of the Light
I am falling back into the left-hand side...
How I wish that I was dead
and rest in final peace
but even the Luxury of Death
can't cure the wounds Time cannot heal...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTamtejsze małe górskie wzgórza (cichutkie)
już, przez jakiś czas rozkładają się w płask,
uściślając okres własnej (irracjonalności)
i giną w smutku niczym ziarenko obok ziarenka...
"Czas jednak, leczy wszystkie rany"
Rozwidlony język mlaszcze, zdając się wykrztusić przemowę,
ale, to nic, a nic, nie zmieni,
tym niemniej, szczątkowy ból nie odpuści.
Szedłem osłabiony, starzejąc się
z czasem, który to we mnie wolno tłoczył
i próbował przymknąć, moją dłoń w ciemnościach,
tysiąca pór, które powrócą i iść będą...
Możnością dostateczną, aby przykryć wszystko,
na tyle okrutne, by odsłonić jedynie rany i blizny,
które noszę i ani potęga, ani pocałunek w nich zawarty,
niemógłby mnie wyleczyć...
Nie, czas nie wyleczy nicości, nicości, nicości,
złośliwie zawracającej i śmiejącej się, pozostawiając ciebie,
na wpół przełamanego, a bunt będzie jedynie dodatkiem,
do kolejnej z przeszłych ran...
Nazywam go "zaślepką", jak gdyby nakręcając
i odliczając godziny, czy stulecia w ból, który narasta
i płonie falą uczuć, niezdolną, by przestać i polemiczną,
by zgasnąć...
Nie, czas nie wyleczy nicości, nicości, nicości,
przyciskanej bezpośrednio, aż zanurzymy ją, w innym ciele.
Czas nie wyleczy nicości, nicości, nicości,
jedynie, polarność wewnętrznych płomieni...
Czas na szponowanie, tracę równowagę z braku nadziei, na ziemi.
Czas zwalnia, tudzież przyspiesza,
w każdym razie, będzie coraz gorzej...
Czas jest chwilą, czas stoi w miejscu,
czas nie czeka na kogoś, gdy uwięzieni jesteśmy
we wnętrzu umysłu, wtedy mogąc śnić o świetle,
upadam na lewą stronę...
Żałuję, że nie umarłem i, że ostatecznie, nie leże w spokoju.
Jednak, nawet Luksusowa Śmierć, niemogłaby uratować owych ran czasu, ani nawet ich wyleczyć.
już, przez jakiś czas rozkładają się w płask,
uściślając okres własnej (irracjonalności)
i giną w smutku niczym ziarenko obok ziarenka...
"Czas jednak, leczy wszystkie rany"
Rozwidlony język mlaszcze, zdając się wykrztusić przemowę,
ale, to nic, a nic, nie zmieni,
tym niemniej, szczątkowy ból nie odpuści.
Szedłem osłabiony, starzejąc się
z czasem, który to we mnie wolno tłoczył
i próbował przymknąć, moją dłoń w ciemnościach,
tysiąca pór, które powrócą i iść będą...
Możnością dostateczną, aby przykryć wszystko,
na tyle okrutne, by odsłonić jedynie rany i blizny,
które noszę i ani potęga, ani pocałunek w nich zawarty,
niemógłby mnie wyleczyć...
Nie, czas nie wyleczy nicości, nicości, nicości,
złośliwie zawracającej i śmiejącej się, pozostawiając ciebie,
na wpół przełamanego, a bunt będzie jedynie dodatkiem,
do kolejnej z przeszłych ran...
Nazywam go "zaślepką", jak gdyby nakręcając
i odliczając godziny, czy stulecia w ból, który narasta
i płonie falą uczuć, niezdolną, by przestać i polemiczną,
by zgasnąć...
Nie, czas nie wyleczy nicości, nicości, nicości,
przyciskanej bezpośrednio, aż zanurzymy ją, w innym ciele.
Czas nie wyleczy nicości, nicości, nicości,
jedynie, polarność wewnętrznych płomieni...
Czas na szponowanie, tracę równowagę z braku nadziei, na ziemi.
Czas zwalnia, tudzież przyspiesza,
w każdym razie, będzie coraz gorzej...
Czas jest chwilą, czas stoi w miejscu,
czas nie czeka na kogoś, gdy uwięzieni jesteśmy
we wnętrzu umysłu, wtedy mogąc śnić o świetle,
upadam na lewą stronę...
Żałuję, że nie umarłem i, że ostatecznie, nie leże w spokoju.
Jednak, nawet Luksusowa Śmierć, niemogłaby uratować owych ran czasu, ani nawet ich wyleczyć.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):