Sound Horizon - Hikari to Yami no Douwa

Baśń Światła i Mroku

I pozostała jedynie opowieść…

„Hahaha”
„Zaczekaj, Will!”
„Jesteś taki wolny, braciszku!”
„Zaczekaj… uch…”
„Przepraszam, Louis. To musiało boleć.”
„Hej! Coś leży obok studni!”

Baśń Światła i Mroku

„Tędy… Patrz pod nogi.”
„Dobrze.”
„Wszystko w porządku? Nie boisz się?”
„Nie. Jestem naprawdę podekscytowana
Bo las... Bo świat jest taki ogromny!”
„Dzisiaj zaprowadzę cię w naprawdę ciekawe miejsce. Chodźmy!”
„Tak!”

3
2
1


Kiedy spogląda w górę, widzi okrągłe, nocne niebo, falujące w promieniach lazurowego księżyca
Na dnie otchłani śpiewa, przeklinając imię Boga…

W ślepej ciemności, błędnie uznał ciepło za światło
Dopiero później pojął, że jego nazwą była „miłość”…

Jego pierwszą przyjaciółką była śliczna dziewczyna o zielonych oczach, musieli się rozstać
Do samego końca, nie rozumiał, że imieniem smutku było „uczucie”…

Jak kwiaty wody… tak grzech… wymaga kary, ach…
Nadchodzące Dobranoc, rozpoczynające się Siedem Historii
Odwraca się plecami od Boga.

3
2
1

Kiedy spogląda w dół, widzi ponurą ziemię, oświetlaną przez lśniące, karmazynowe płomienie
Objęty wzrokiem swojej matki spada w głąb otchłani…

„Opuszczona wioska...…wygląda jak cmentarz... ufufu”
„Elize… Baśnie zawsze rozpoczynają się na cmentarzu.”

Dlaczego ta wioska jest opuszczona?
- Ponieważ wszyscy umarli w przeszłości.
Więc… Dlaczego wszyscy umarli w przeszłości?
-Bo dopadła ich epidemia czarnej śmierci
Więc… Dlaczego w lesie obok wioski mieszkała matka z synem?
-Bo „Id” wezwał ich do siebie /chodź do mnie/
Ale… W jakim celu „Id” przyzywał do siebie ludzi?
-To jego instynkt /wykop mnie/

Ach… Nie ważne jak długo kopiesz, kopiesz, kopiesz groby wydaje się, że nigdy nie skończysz
„Cóż za straszne czasy”
Ach… mille feuille, utworzone ze zwłok i ziemi, zwłok i ziemi, zwłok i ziemi
„Bezlitosny stan rzeczy.”

↗ Przetrwać
Celem życia jest: i
↘ Rozmnażać się

/Zabijać!/ /Najeżdżać!/ Śpiewa „Id”.

„Ale jeśli będą rozmnażać się zbyt szybko, w końcu zabiją swoich żywicieli…”
„To samo można powiedzieć o ludziach i o tej ziemi… Dalej, kontynuujmy historię.”

[Ponury las o Zmierzchu]
„Hans! Czy to na pewno właściwa droga?”
„Skąd mam wiedzieć?”
„Cholera... Przeraża mnie ten las!”
„Och! Tom, to dziecko… Czy to nie syn wiedźmy Thüringen?!”
„Mamy dziś szczęście!”

Chłopiec spaceruje po trawie zmoczonej nocną rosą,
Jego kroki są delikatne, niestety…
(„Hej! Paniczu!”)
Głos, który go zatrzymuje brzmi wulgarnie, a on nie zna jeszcze…
(„Mamy sprawę do znachorki. Mógłbyś nas do niej zaprowadzić?”)
Praw rządzących światem, podłości ludzi, bo był wychowywany nie będąc ich świadom.
(„Oczywiście! Zaprowadzę was do mojej matki.”)
(„Dziękujemy”)

Obejmując swą drogą przyjaciółkę → prowadzi nieproszonych gości → Do swojej delikatnej matki → i…

„Mamo, wróciłem!”
„Witaj w do… Kto to jest?!”

Dopiero wtedy rozumie…

„Dziękujemy bardzo, paniczu!”
„ Aaaaaaaaaaaaa!!”
„Mär!!!!!!”
„„Proszę, weź ze sobą „przyjaciółkę” ”

3
2
1

„Mimo, że ja, Theresa von Ludowing, upadłam w mych żyłach wciąż płynie krew Landgrafów! Nie wyobrażajcie sobie nawet, że wasze wstrętne głowy pozostaną przy ciałach.”
„Czy ta kobieta naprawdę…?!”
„Hej, zaczekaj! Zaczekaj! Porozmawiajmy…”
„Nie krzyczcie jak świnie! Nie mogę na was patrzeć!”
„Co ty wyprawiasz?”
„Nie ucieknie… Ach!”
„Przestań utrudniać!”

Jak pióra ptasie skrzydła… Tak zawsze… Noc wypełniają pieśni. Ach…
Nadchodzące , splamiony
Akceptuje wole Boga…

3
2
1
„W tej lśniącej pięknym światłem erze, w której uśmiechasz się nawet teraz,
Spotkamy się kiedyś, bez nienawiści i strachu przed śmiercią, bez względu na cenę”

~Baśń Światła i Mroku ~

„Na siódmym cmentarzu rozpoczyna się tragedia o zemście.”
„Ahahahaha!”