Stone Sour - Orchids

trzymasz mnie w swym irysie jak końcową plamę na życiu,
zniżyłaś się do mego prymalnego mózgu i zakrzywiłaś mnie jak nóż,

nie mogę zacząć się tłumaczyć,
uczucia, które powstrzymywałem,
nie pytaj jak się czuję, gdyż jesteś zbyt zajęta planowaniem swego epitafium

niechże ci powiem,
nie próbuj być tą
osobą, która zostanie
tylko, by mówić mi, że oni nigdy mnie nie opuścili
zdenerwowani, skomplikowani
ktoś powie powie to, że
Boże, nigdy się nie nauczę

trzymałaś mnie schowanego za zasłoną, jak słyszalną ludzką wystawę
karmiłaś mnie storczykami, by dodać mi odwagi i utrzymać na równi z pogardą,

nie mogę zacząć się tłumaczyć,
uczucia, które powstrzymywałem,
nie pytaj jak się czuję, gdyż jesteś zbyt zajęta planowaniem swego epitafium

niechże ci powiem,
nie próbuj być tą
osobą, która zostanie
tylko, by mówić mi, że oni nigdy mnie nie opuścili
zdenerwowani, skomplikowani
ktoś powie powie to, że
Boże, nigdy się nie nauczę

nie mam nic dla ciebie,
zostawiłaś mnie bez niczego i
nie mam nic dla ciebie,
zostawiłaś mnie bez NICZEGO

żyję na wyciągnięcie ręki i umieram trochę między stałościami twych dni,
chcę odzyskać swą duszę, nim to się skończy,
nie mogę nawet sobie ciebie darować,

nie mogę zacząć się tłumaczyć,
uczucia, które powstrzymywałem,
nie pytaj jak się czuję, gdyż jesteś zbyt zajęta planowaniem swego epitafium

niechże ci powiem,
nie próbuj być tą
osobą, która zostanie
tylko, by mówić mi, że oni nigdy mnie nie opuścili
zdenerwowani, skomplikowani
ktoś powie powie to, że
Boże, nigdy się nie nauczę

nigdy się nie nauczę