Stromae - Je cours

Tak jest, właśnie tam się urodziłem,
nie wiem, gdzie idę, ani gdzie jestem,
ale wszyscy chcą tam być,
gdzieś tam w życiu,
i tam chcę postawić krok,
ale tylko moja dusza ma tam wstęp,
i wiem,
że nie mam żadnego z jej ropieni,
bardziej niż zazwyczaj
wzlatuję i ocieram się o ziemię lub przyklejam moje 4 łapy,
psst, nagle te wampiry śpiewają, że jakaś dusza wie, że ta jest nieobecna,
wszyscy umarli, mają dosyć życia,
ale moje pragnienia cyfer postępują, więc jestem pijany
myślami niuansów,
piosenkami znaczeń,
i nie wiem, na której stopie tańczę,
więc wyjeżdżam,
ciagle wyjeżdżam,
spóźniony jak zwykle, i dlatego:

Biegnę,
śmieję się,
tak, śmieję się,
a później śmieję się,
następnie śmieję się,
i potem śmieję się,
tak, śmieję się,
i śmieję się.

I dalej jadę metrem w neuronach,
ludzie ocierają się o swoją zawartość,
ale mi do tego trzeba będzie więcej niż czasu,
aby nasycić głód bębenków usznych,
gdyż one zjadają nas na chrupko
lub w sosie,
zjadają melodię, a zostawiają dźwięki,
tak, wzbudza we mnie strach ta publiczność,
nie boję się śmierci, ale zapomnienia,
to, co zrobił-eś/-aś jest dobre,
żeby Cię zapamiętano,
a zwłaszcza nie to, co miał-eś/-aś,
w dodatku nie mam szansy,
więc na szczęście nie marzę o dotknięciu złotej żyły,
gdyż to byłoby bez i znając mnie,
wymieszam ręką pliki z powodu mojego pecha,
teraz widzisz, dlaczego chciałbym być świnią, lwem lub mężczyzną i żyć
bez wyrzutów sumienia

Dimdamdam
lub umrzeć.
Dimdamdam

Ale to jest silniejsze ode mnie,
i skoro nie lubię mężczyzny, pozostaję na zewnątrz siebie,
zawsze gdzie indziej jestem w bezruchu,
nawet me myśli biegną i przechodzą same siebie,
na księżycu tylko nieliczni chcą mnie zobaczyć,
a ja często tam wracam, żeby do mnie dołączyły,
zamiast spędzać czas na karmieniu mnie
uciekam, rozmyślam przed śmiercią.

(Dimdamdam)
Biegnę,
(Dimdamdam)
tak, śmieję się,
(Dimdamdam)
a później śmieję się,
(Dimdamdam)
następnie śmieję się,
(Dimdamdam)
i potem śmieję się,
(Dimdamdam)
tak, śmieję się,
(Dimdamdam)
i śmieję się.
(Dimdamdam...)