Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Swallow the Sun
Popularne teksty
6. Ado - RuLe
Swallow the Sun - Empires Of Loneliness
Empires Of Loneliness
Tekst dodał(a): Hitmanov
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Ejmon
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Greg2103
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
A lonely shape at my door, as death walked in
Turned his grey face toward me
No eyes, but his stare pierced my soul
No words, but I knew his reasons well
Nothing here for me, just a burden to others
I followed his slow steps, quiet sighs straight into the night
Through these streets of flashing lights
Shapes with eyes like shadows and stares so hollow
Nowhere to go, but lower from here
Deeper, down into the fear and hopelessness
Hell everywhere around me
So why would I have anything to lose if I follow?
Through this city of long shadows we walked
This world of empty souls
Kingdom of fear and hearts so lost, abandoned by the light
Cells of empty shells, filling their insides
With promises of something, anything...
These grey towers around me climbing toward the night sky
Reaching for the clouds like birds so black high above
With their all seeing eyes, the halo of their stares
And these concrete walls
With dim lights that are covered with curtains
And within are those stairs
Just leading down to the depths of hell
This carnival of everything
Yet we have nothing, but this horror of our existence
Couldn't find more reasons to pray for a better tomorrow,
All I achieved was just more distance
From my dreams, my hopes and from the light of the morning
That I separated myself from so long ago
So I followed his slow steps and quiet sighs
To the place I loved most as a child
Where I chased my dreams
And waved to the passing trains, the miracles of life
And here, back on those same tracks
I stand again, being so much less
Now alone holding nothing within
But this empire of loneliness
The low rumbling sound of a train
In the distance, its blinding eye in the dark
Ready to swallow you whole
Left in pieces like my wounded soul
And here, back on those same tracks
I stand again, being so much less
Now alone holding nothing within
But this empire of loneliness
Then from the dark, a small glimmering light did appear
With the trembling wings of a butterfly
It shone a light into my night
A halo of a childish hope, reaching
From somewhere, long since gone
I held my breath and it landed
On my arm and asked
Is there still anything worth reaching for?
...and my heart said no
Any light or goodness in you worth holding on to?
...and my heart said no
I closed my eyes, got on my weak knees
And breathed in the dark glow
As her wings turned to ashes, from ashes to a black moth
I heard the sirens and screaming of the iron
...and my heart still said no
This carnival of everything
Yet we have nothing, but this horror of our existence
Couldn't find more reasons to pray for a better tomorrow,
All I achieved was just more distance
From all of my dreams, my hopes and from the light of the morning
So I followed his slow steps and quiet sighs
To the place I loved most as a child
And there, back on those same tracks I stood again
Now alone holding nothing within
But this empire of loneliness
Turned his grey face toward me
No eyes, but his stare pierced my soul
No words, but I knew his reasons well
Nothing here for me, just a burden to others
I followed his slow steps, quiet sighs straight into the night
Through these streets of flashing lights
Shapes with eyes like shadows and stares so hollow
Nowhere to go, but lower from here
Deeper, down into the fear and hopelessness
Hell everywhere around me
So why would I have anything to lose if I follow?
Through this city of long shadows we walked
This world of empty souls
Kingdom of fear and hearts so lost, abandoned by the light
Cells of empty shells, filling their insides
With promises of something, anything...
These grey towers around me climbing toward the night sky
Reaching for the clouds like birds so black high above
With their all seeing eyes, the halo of their stares
And these concrete walls
With dim lights that are covered with curtains
And within are those stairs
Just leading down to the depths of hell
This carnival of everything
Yet we have nothing, but this horror of our existence
Couldn't find more reasons to pray for a better tomorrow,
All I achieved was just more distance
From my dreams, my hopes and from the light of the morning
That I separated myself from so long ago
So I followed his slow steps and quiet sighs
To the place I loved most as a child
Where I chased my dreams
And waved to the passing trains, the miracles of life
And here, back on those same tracks
I stand again, being so much less
Now alone holding nothing within
But this empire of loneliness
The low rumbling sound of a train
In the distance, its blinding eye in the dark
Ready to swallow you whole
Left in pieces like my wounded soul
And here, back on those same tracks
I stand again, being so much less
Now alone holding nothing within
But this empire of loneliness
Then from the dark, a small glimmering light did appear
With the trembling wings of a butterfly
It shone a light into my night
A halo of a childish hope, reaching
From somewhere, long since gone
I held my breath and it landed
On my arm and asked
Is there still anything worth reaching for?
...and my heart said no
Any light or goodness in you worth holding on to?
...and my heart said no
I closed my eyes, got on my weak knees
And breathed in the dark glow
As her wings turned to ashes, from ashes to a black moth
I heard the sirens and screaming of the iron
...and my heart still said no
This carnival of everything
Yet we have nothing, but this horror of our existence
Couldn't find more reasons to pray for a better tomorrow,
All I achieved was just more distance
From all of my dreams, my hopes and from the light of the morning
So I followed his slow steps and quiet sighs
To the place I loved most as a child
And there, back on those same tracks I stood again
Now alone holding nothing within
But this empire of loneliness
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieSamotny kształt w moich drzwiach, wkroczył jak śmierć
Skierował swą siwą twarz ku mnie
Nie miał oczu, lecz jego wzrok przewiercił moją duszę
Nie wypowiedział ani słowa, lecz doskonale znałem jego zamiary
Nie ma tu nic dla mnie, jestem jedynie ciężarem dla innych
Podążyłem za jego wolnymi krokami, cichymi westchnieniami, prosto w noc
Pośród tych ulic wypełnionych oślepiającymi światłami
Kształtami z oczami jak cienie i wpatrywał się tak głęboko
Nie ma miejsca dokąd można pójść, ale trzeba iść stąd niżej
Głębiej, w dół strachu i beznadziei
Piekło jest wszędzie dookoła mnie
Więc dlaczego miałbym coś stracić, gdybym za nim podążył?
Przez to miasto długich cieni przeszliśmy
Przez świat pustych dusz
Królestwo strachu i tak zgubionych serc, porzucone przez jasność
Cele pustych skorup, wypełnione
Obietnicami czegoś, czegokolwiek...
Te siwe wieże wokół mnie, wspinające się ku nocnemu niebu
Sięgające chmur, jak czarne ptaki tak wysoko nade mną
Ze swoimi wszystko widzącymi oczami, aureolą ich spojrzeń
I te betonowe ściany
Z przyciemnionymi światłami i zasłonięte kurtynami
A wewnątrz nich schody
Prowadzące wprost do otchłani piekła
To święto wszystkiego
Do tej pory nie mieliśmy niczego, oprócz tego okropieństwa naszej egzystencji
Nie mogłem odnaleźć więcej powodów, aby modlić się o lepsze jutro
Wszystko, co osiągnąłem było jedynie jeszcze większą odległością
Od moich snów, moich nadziei i światła poranka
Od którego oddzieliłem siebie już tak dawno
Więc śledziłem jego wolne kroki i ciche westchnienia
Do miejsca, które szczególnie kochałem, gdy byłem dzieckiem
Gdzie ścigałem marzenia
I machałem do mijających mnie pociągów, cudów życia
I teraz, wracając na te same ścieżki
Staję raz jeszcze, będąc dużo mniejszym
Teraz przychodzę samotny bez niczego wewnątrz
Oprócz imperium samotności
Nisko dudniący odgłos pociągu
W odległości, jego oślepiające oko w mroku
Gotowe, aby połknąć Cię w całości
I pozostawić w kawałkach, tak jak moją poranioną duszę
I teraz, wracając na te same ścieżki
Staję raz jeszcze, będąc dużo mniejszym
Teraz przychodzę samotny bez niczego wewnątrz
Oprócz imperium samotności
Nagle z ciemności, wyłoniło się małe, nikłe światełko
Wraz z drżącym skrzydłami motyla
Zaświeciło w moją noc
Aureola dziecięcej nadziei, dosięgająca mnie
Skądś, dawno zniknęła
Wstrzymałem oddech i to wylądowało
Na mojej ręce i zapytało:
'Czy wciąż istnieje tu coś, do czego dążysz?'
...a moje serce odpowiedziało 'nie'
'Jest w Tobie jakieś światło lub dobro, które Cię tu trzyma?'
...a moje serce odpowiedziało 'nie'
Zamknąłem oczy, upadłem na moje zmęczone kolana
I odetchnąłem w ciemnej poświacie
Jak jej skrzydła przemieniły się w popiół, z popiołu w czarną ćmę
Słyszałem syreny i łoskot metalu
...a moje serce uporczywie mówiło 'nie'
To święto wszystkiego
Do tej pory nie mieliśmy niczego, oprócz tego okropieństwa naszej egzystencji
Nie mogłem odnaleźć więcej powodów, aby modlić się o lepsze jutro
Wszystko, co osiągnąłem było jedynie jeszcze większą odległością
Od moich snów, moich nadziei i światła poranka
Od którego oddzieliłem siebie już tak dawno
Więc śledziłem jego wolne kroki i ciche westchnienia
Do miejsca, które szczególnie kochałem, gdy byłem dzieckiem
I tutaj, z powrotem na tych samych ścieżkach, na których znów stanąłem
Teraz przychodzę samotny bez niczego wewnątrz
Oprócz imperium samotności
Oprócz imperium samotności
Skierował swą siwą twarz ku mnie
Nie miał oczu, lecz jego wzrok przewiercił moją duszę
Nie wypowiedział ani słowa, lecz doskonale znałem jego zamiary
Nie ma tu nic dla mnie, jestem jedynie ciężarem dla innych
Podążyłem za jego wolnymi krokami, cichymi westchnieniami, prosto w noc
Pośród tych ulic wypełnionych oślepiającymi światłami
Kształtami z oczami jak cienie i wpatrywał się tak głęboko
Nie ma miejsca dokąd można pójść, ale trzeba iść stąd niżej
Głębiej, w dół strachu i beznadziei
Piekło jest wszędzie dookoła mnie
Więc dlaczego miałbym coś stracić, gdybym za nim podążył?
Przez to miasto długich cieni przeszliśmy
Przez świat pustych dusz
Królestwo strachu i tak zgubionych serc, porzucone przez jasność
Cele pustych skorup, wypełnione
Obietnicami czegoś, czegokolwiek...
Te siwe wieże wokół mnie, wspinające się ku nocnemu niebu
Sięgające chmur, jak czarne ptaki tak wysoko nade mną
Ze swoimi wszystko widzącymi oczami, aureolą ich spojrzeń
I te betonowe ściany
Z przyciemnionymi światłami i zasłonięte kurtynami
A wewnątrz nich schody
Prowadzące wprost do otchłani piekła
To święto wszystkiego
Do tej pory nie mieliśmy niczego, oprócz tego okropieństwa naszej egzystencji
Nie mogłem odnaleźć więcej powodów, aby modlić się o lepsze jutro
Wszystko, co osiągnąłem było jedynie jeszcze większą odległością
Od moich snów, moich nadziei i światła poranka
Od którego oddzieliłem siebie już tak dawno
Więc śledziłem jego wolne kroki i ciche westchnienia
Do miejsca, które szczególnie kochałem, gdy byłem dzieckiem
Gdzie ścigałem marzenia
I machałem do mijających mnie pociągów, cudów życia
I teraz, wracając na te same ścieżki
Staję raz jeszcze, będąc dużo mniejszym
Teraz przychodzę samotny bez niczego wewnątrz
Oprócz imperium samotności
Nisko dudniący odgłos pociągu
W odległości, jego oślepiające oko w mroku
Gotowe, aby połknąć Cię w całości
I pozostawić w kawałkach, tak jak moją poranioną duszę
I teraz, wracając na te same ścieżki
Staję raz jeszcze, będąc dużo mniejszym
Teraz przychodzę samotny bez niczego wewnątrz
Oprócz imperium samotności
Nagle z ciemności, wyłoniło się małe, nikłe światełko
Wraz z drżącym skrzydłami motyla
Zaświeciło w moją noc
Aureola dziecięcej nadziei, dosięgająca mnie
Skądś, dawno zniknęła
Wstrzymałem oddech i to wylądowało
Na mojej ręce i zapytało:
'Czy wciąż istnieje tu coś, do czego dążysz?'
...a moje serce odpowiedziało 'nie'
'Jest w Tobie jakieś światło lub dobro, które Cię tu trzyma?'
...a moje serce odpowiedziało 'nie'
Zamknąłem oczy, upadłem na moje zmęczone kolana
I odetchnąłem w ciemnej poświacie
Jak jej skrzydła przemieniły się w popiół, z popiołu w czarną ćmę
Słyszałem syreny i łoskot metalu
...a moje serce uporczywie mówiło 'nie'
To święto wszystkiego
Do tej pory nie mieliśmy niczego, oprócz tego okropieństwa naszej egzystencji
Nie mogłem odnaleźć więcej powodów, aby modlić się o lepsze jutro
Wszystko, co osiągnąłem było jedynie jeszcze większą odległością
Od moich snów, moich nadziei i światła poranka
Od którego oddzieliłem siebie już tak dawno
Więc śledziłem jego wolne kroki i ciche westchnienia
Do miejsca, które szczególnie kochałem, gdy byłem dzieckiem
I tutaj, z powrotem na tych samych ścieżkach, na których znów stanąłem
Teraz przychodzę samotny bez niczego wewnątrz
Oprócz imperium samotności
Oprócz imperium samotności
Historia edycji tłumaczenia
| Płyty: |
Songs From The North III Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):