Swobodna - Rewolucja

Mam już dosyć tych kajdan, mam już dosyć ich brzęków
Dosyć westchnień bezczynnych, dosyć cierpień i lęków
Silni i zjednoczeni ciałem, duchem i pięścią
Na zawsze razem błądzić, przetrwamy to piekło.
Bo prowadzi nas Pan krętymi ścieżkami
Ja czuje, ja wiem - nie jesteśmy tu sami
Czy znajde kiedyś życie piękniejsze od wierszy?
Tam gdzie miłość schowana i czy ona zwycięży?
To wołanie poety zbije pustke bruku
Ziarno rzucone w beton - rozgniecione od butów.
Podaj słowo to dalej, szepnij nieprzyjaciołom
Niechaj przemówią pięści, skoro nie wierzą słowom
Znowu pytasz? Wybacz Pani Święta ! - Teraz mu powiem!
Czas rozerżnąć tłuste gardła! - oto moja odpowiedź!
Potem krew z rąk mych zmyją w potokach srebrzystych
Rewolucja chce krwi ! Rewolucja musi iskrzyć !

To o nas kochana napiszą poematy,
To na nasz grób dzieci kiedyś przyniosą kwiaty
To dla nas kochana przemówią kamienie
Zaśpiewają drzewa, lasy, zaszumią strumienie...