Sylwia Banasik - Wśród pałacu ścian

SB:
To doprawdy absurdalne jest
Każdy niby kocha
Przecież żaden z nich nie poznał mnie
Ani trochę
Bo tak na prawdę chodzi
Nie o mnie, lecz o skarb
Czas coś z tym wreszcie zrobić
Myślę sobie:

Czemu nie miałabym stąd uciec?
Czy będę już przez całe życie
Smutna i wciąż zamknięta wśród pałacu smętnych ścian?

ZM:
No nie wiem księżniczko, świat zwykłych ludzi, może być trochę dla ciebie niebezpieczny...

SB:
Niebezpieczny?

MC:
A ja myśle, że zrobiłby jej dobrze!

SB:
Skoro tak mówisz...

MC:
Kochana zdecydowanie częściej powinnaś chodzić na miasto!

MK:
Mówią, że posłusza musisz być

ZM:
Dobra i oddana

SB:
Wolność i ciekawość świata jest...

MC, MK, ZM:
Zakazana!

SB:
Więc co mam robić nie wiem

MC:
Musisz odważna być

MC, MK, ZM:
I musisz zapytać siebie: czego pragniesz?

SB:
Czemu nie miałabym stąd uciec?
Pójść za tym niewidzialnym głosem?
Co woła mnie i mówi nie oszukasz serca

MC, MK, ZM:
Bo ten kto szuka miłość znajdzie
Bo o marzenia trzeba walczyć

SB: Co jeśli tam coś więcej czeka mnie?

A gdybym ja...
Nagle od tak...
Wymknęła się...
Choć jeden raz!
Czemu nie miałabym stąd uciec?
Czuję, że świat coś więcej chce mi dać!

(RAZEM)

SB:
Że ten świat coś więcej chce mi dać!
MC, MK, ZM:
Że ten świat coś więcej chce ci dać!