Tadeusz Woźniakowski - Zginę marnie

Zginę marnie pod płotem, oj, zginę
Przez tę moją jedyną dziewczynę
Tak ją kocham
Tak ją kocham, codziennie to więcej
Coraz bardziej, ogromniej, goręcej...

Tak ją kocham, a ona jak sen
To przychodzi, to znika nie wiadomo gdzie
To przytula, to pędzi jak wiatr
To całuje, to znowu dziwne usta ma
Obce usta ma, śliczne usta ma...

Przez tę moją jedyną dziewczynę
Przez dziewczynę
Zginę marnie pod płotem, oj, zginę...

~ ♫ ♫ ♫ ~

Ech, zmarnieję pod płotem, zmarnieję
Bo straciłem już wszelką nadzieję
Tak ją kocham
Tak ją kocham uparcie, zawzięcie
Tak ją kocham bez żadnej pamięci...

Tak ją kocham, a ona jak noc
To pogodna, to znowu otulona mgłą
To ma oczy błyszczące od gwiazd
To jest znowu jak ciemność, jak nieznany las
Jak ogromny las, najpiękniejszy las...

Zginę marnie pod płotem, oj, zginę
Marnie zginę...
Albo znajdę gdzieś inną dziewczynę!