Tadeusz Wroński - Dawniej królowa w dziadzie się kochała

Dawniej królowa w dziadzie się kochała
Wiadoma wszystkim historyja cała
Pozazdrościła jej tego szewcowa
Hadryjanowa/Gabryjelowa.

Dawniej król nie siadł nigdy do obiada
Aż posadzono koło niego dziada
Teraz ganiają dziadów po ulicy
Jawnogrzesznicy

Wszakże kiermasze, odpusty, pogrzeby
Są wymyślone dla dziadów potrzeby
Tamby pohulał i młody i stary
Gdyby nie dziandziary

Dawniej król nie miał dziandziarów przy boku
Dziad go pilnował, jak źrenicy w oku
Teraz dziandziary brzęczą pałaszami
I nad dziadami

Dawniej dziad we wsi był postrachem dzieci
Pies przed nim zmykał z gospodarskich śmieci
Psa kijem, dzieciom pokazawszy jeża
A do pacierza

Przy ciepłym piecu usadzano dziada
Gosposia zaraz wedle niego siada
A on o boskich rozmawiając cudach
Trącał po udach