Tarkan - Çınar

Nie runę, ani nie rozsypię się
Jak dąb wznoszę się ku niebu
Ani tęsknota mnie nie złamie, ani mróz nie przepali
Nie zginam karku, trwał będę w jednym kierunku

Nie runę, ani nie rozsypię się
Jak dąb wznoszę się ku niebu
Ani tęsknota mnie nie złamie, ani mróz nie przepali
Nie zginam karku, trwał będę w jednym kierunku

Wiatr mój gra, gałęzie moje śpiewają
Nie łam mi serca, bo zamienię się w trzcinę
Nie dodawaj zaszczytów zaszczytowi, ach
Nie chcę wiele, wystarczy mi mało

Nie mam lata, nie mam zimy
Serce moje płonie jak ogień, płonę wciąż
Dla przyjaciela zawsze miejsce mam, ach
To serce moje jest zajazdem, a ja niewolnikiem

Nie mam lata, nie mam zimy
Serce moje płonie jak ogień, płonę wciąż
Dla przyjaciela zawsze miejsce mam, ach
To serce moje jest zajazdem, a ja niewolnikiem

Wiatr mój gra, gałęzie moje śpiewają
Nie łam mi serca, bo zamienię się w trzcinę
Nie dodawaj zaszczytów zaszczytowi, ach
Nie chcę wiele, wystarczy mi mało

Nie mam lata, nie mam zimy
Serce moje płonie jak ogień, płonę wciąż
Dla przyjaciela zawsze miejsce mam, ach
To serce moje jest zajazdem, a ja niewolnikiem

Nie mam lata, nie mam zimy
Serce moje płonie jak ogień, płonę wciąż
Dla przyjaciela zawsze miejsce mam, ach
To serce moje jest zajazdem, a ja niewolnikiem