Tarkan - Müteşekkir

Krok po kroku chodziłem
Centymetr po centymetrze tkałem życie
I pisałem, i czytałem,
Ale nie mogłem pojąć

Małe rzeczy drobno poznawałem
Duże sprawy roztrwoniłem,
Spaliłem swoje statki,
Ale nie doszedłem daleko

Gdziekolwiek bym siebie postawił,
Gdziekolwiek bym teraz poszedł, nic nie działa
W środku mam opuszczony port,
Do którego nikt nie zagląda

Nie myśl, że jestem wdzięczny
Za to, co dostałem i to, co dałem,
Jednak w środku mam zerwaną strunę,
Której nikt nie dotyka

I tak odwróciłem się od zgorzkniałego stanu i zestarzałych wymówek,
Patrzyłem na swoją drogę,
Ku serca bólowi, ku złamaniu z miłością,
Nie będę się już w to mieszał

Gdziekolwiek bym siebie postawił,
Gdziekolwiek bym teraz poszedł, nic nie działa
W środku mam opuszczony port,
Do którego nikt nie zagląda

Nie myśl, że jestem wdzięczny
Za to, co dostałem i to, co dałem,
Jednak w środku mam zerwaną strunę,
Której nikt nie dotyka

I tak odwróciłem się od zgorzkniałego stanu i zestarzałych wymówek,
Patrzyłem na swoją drogę,
Ku serca bólowi, ku złamaniu z miłością,
Nie będę się już w to mieszał

I tak odwróciłem się od zgorzkniałego stanu i zestarzałych wymówek,
Patrzyłem na swoją drogę,
Ku złamaniu z miłością, ku serca bólowi,
Nie będę się już w to mieszał.