Te-Tris - Ze śmiercią mi nie do twarzy

Mam jakieś 7 lat, jeszcze świat jest mi obcy,
Ale już wtedy grywam w opcji niegrzeczni chłopcy,
Matka mówi- załóż czapkę-jest środek sierpnia,
Topi się asfalt ,a słońce w zenicie nas prawie przewierca na wylot,
Nam szczylom było wszystko jedno,
Chociaż upał podpuszczał żeby po raz pierwszy przekląć,
Wrzeszcząc ,wybiegam przed blok ,jest tłok jak zwykle,
Dzieciaki z klatki obok opatentowały system,
Dendro alpinizm, w roli głównej sosna,
A przecież nie pozwolę żeby wyżej wlazł byle sąsiad,
To strach-uczucie kiedy spadam z niej,
Już w locie czując że dziwie przestaje jakoś łapać tlen,
Diagnoza-udar, powikłanie-zapalenie opon,
Żeby nie fart nie dotkał bym ziemi stopą,
Przed wózkiem wykonałem sprawny zwód,
A po tygodniu znajomy lekarz mówi to jakiś cud.

Ref.
Kilka razy myślałem ze to już koniec,
Dłonie spocone, ale trafiłem na korek,
W tunelu ze światłem wrzucam wsteczny,
To te momenty przez które czasem nie śpisz
x 2

Wiem, śmierć dodaje pikanterii w cv,
Ale z innej perspektywy cieszę się że jestem żywy,
I nie chcę przybić jej piony , bywa blisko tak jak wtedy,
A dokładnie 3 11 2 2H4 ,trauma,
Wierzyć nie musisz,
Wystarczy wytęż słuch,
Wspomnienia ból,
A to ze żyję cud,
Myślę, mógł być to feralny sylwester hardcore,
Wiesz, zamiast szampana piłem własną krew,
Brat z matka gdzieś,
Łapią wdech, jak to jest,
Ze wmawiamy sobie- nam się to nie zdarza- co nie,
A później kładą mnie i z zimnym dystansem kroją,
Zaraz po tym jak strzykawkę głaszcze anestezjolog,
Na zawsze ponoć coś zostanie, na zawszę tu,
Możesz o mnie mówić MC 2-12 szwów,
Miałem swój fart, widocznie musiałem przez to przejść,
Wyjącymi z bólu szczękami wysyłając SOS…

Żyję z dnia na dzień, i nie wiem co się zdarzy,
Jedno jest pewne-ze śmiercią mi nie do twarzy,
Ona jest blisko,
Ale na siłę jej nie szukam,
I mam nadzieję ze nie do 3 razy sztuka…