The Agonist - Waiting Out the Winter

Co jest bardziej nieuchwytne: Wolność czy zdrowie psychiczne?
Kiedy jedno znika, inne zastępuje je tak szybko,
Niektóre gatunki, rasy, istoty są uzdolnione, widzisz,
Posiadają moc do obrabowania nas z obu,
Czy powinni się czuć tak skłonni do udręki?

Ziemia jest zarządzana przez zasady stworzone przez człowieka,
Opisywane jako święte albo patriotyczne narzędzia,
Etyka jest wymyślona, choć świadomość nie,
Twarde wierzenia są ściśle chronione,
I prowokacja często zwycięża.

Nie możesz mówić, myśleć albo czuć,
Zerwane skrzydła nigdy nie uleczone,
Tak usprawiedliwiasz zabójstwo.

Czekasz na zimę,
Pod przymuszonym aresztem,
Statyczne zimno bardziej przypomina dom,
Niż ten czekający z otwartymi ramionami zakład karny,
I bierzemy w objęcia poczucie utraty wolności.

Więc ceramiczny(?) jest tożsamością bez samorządności,
Dlatego wolnomyśliciele zawsze czują się tak zagubieni i zrozpaczeni.

I ja tylko byłam świadkiem mojej śmierci,
Oglądałam ostatni, uciekający oddech,
Ja tylko widziałam jak życie przemienia się w śmierć,
Dla nich żądanie tego co się nie liczy jest lekkomyślne, ślepa ignorancja.

Wołanie na pomoc - uciszone,
Widziałam ją jak szła... Nie wiem gdzie,
Przestraszone spojrzenie stało się martwym, wyzywającym spojrzeniem.

Nagle ona nie była już dłużej ze mną,
Chociaż jestem tu z nią,
Nie wiedziałam kiedy będzie w porządku wypuścić powietrze,
Wymówka - podjęcie decyzji o wyścigu,
Który dotyczy łamania swoich własnych praw,
Ale odbieranie jakiegokolwiek życia jest złe,
Czuję ból za wszystkich.

Chociaż możesz stać, uczyć się, ciągle ignorować
Wagę wiedzy trzaskającej szklane podłogi,
Tusz kapie szybko, krew sączy się wolno,
Więc czekaj aż wody opadowe zaleją śnieg.

Czekasz na zimę,
Pod przymuszonym aresztem,
Statyczne zimno bardziej przypomina dom,
Niż ten czekający z otwartymi ramionami zakład karny,
I bierzemy w objęcia poczucie utraty wolności.

Zhańb siebie, ponieważ już zamknąłeś się w klatce,
Przeznaczona ścieżka to ślepy zaułek,
Oczy robią zdjęcia z zepsutych zegarów,
Ruch zwalnia do chodzenia we śnie,
I zmysły uciszają się z mrozem,
I wszystko się kończy,
Umysłowa hibernacja.