Trio Gintrowski Kaczmarski Łapiński - Marcin Luter

W zamku Warburg, na stromym urwisku,
Te niemieckie przepaście i szczyty!
Wbrew mej woli, a gwoli ucisku,
Wyniesiony pod boskie błękity!
Pismo Święte z wszechwładnej łaciny,
Na swój własny język przekładam:
Ożywaja po wiekach, dawne cuda i czyny,
Matką Ewa znów, Ojcem znów - Adam!

Bliźnim jest mi tragiczny Abraham,
Gdy poświęcić ma syna w ofierze!
Widzę ogień na Sodomy dachach,
Gdzie zwęglają się grzeszni w niewierze!
Bezmiar winy i kary surowość,
Brzmią prwadziwie w mym szorstkim języku!
Na początku jest słowo,
I okrutnie brzmi słowo,
Ale spójrz wokół siebie, krytyku!

Grzechy Rzym za gotówkę odpuszcza,
Lecz w wojennej się nurza rozkoszy!
Papież w zbroi, w ubóstwie tkwi tłuszcza,
Z której groszy katedry się wznosi!
W nawach katedr transakcje wszeteczne,
Ksiądz spowiednik rozgrzesza za bilon!
Tak jest, było i będzie,
Zło i dobro jest wieczne,
Lecz nie może być wieczny Babilon!

Z tym więc walczę ja, mnich Augustianin,
Moralności teolog - to przytyk,
Bo w stolicy wołają - poganin!
Reformator, heretyk, polityk!
Tak, papieską ja bullę spaliłem,
Lecz szukajcie miast, które on spalił!
Ja na wrotach kościelnych tezy swoje przybiłem,
On mnie wyklął, a mnisi śpiewali!

Słowa palą, więc pali się słowa:
Nikt o treści popiołów nie pyta!
Ale moja ze Stwórcą rozmowa
Jak Syn Jego - do drzewa przybita!
Niech się gorszy prałacia elita,
Niech się w mękach świat tworzy od nowa!
Lecz niech czyta, kto umie,
niech nauczy się czytać!
Niech powraca - do Słowa!